15 jun Volwassen worden.

Soms doen we wel eens dingen onbewust, als dit iets is waar we achteraf spijt van hebben en we ons herhaaldelijk voornemen om het niet meer te doen en het vervolgens toch weer doen dan noemen we dat een verslaving.

In ons zijn twee motivaties die het niet met elkaar eens zijn. Het lichaam is net als elk technisch ding een complex systeem waarvan je eigenlijk eerst de handleiding moet lezen voordat je het aanzet. Om volwassen te kunnen worden heb je informatie nodig en ervaringen (fysiek en mentaal) en in de omgang met de gevoelens en gedachten van andere mensen. Het gaat dus over ervaring met veel verschillende dingen die je als mens in een menselijk lichaam (jou eigen menselijke lichaam) kan voelen, denken en meemaken. Aangezien je lichaam het hele leven veranderd zijn ook deze ervaringen geen bewijs voor een oordeel of een wet die dan voor altijd alles op kan lossen. Het enige dat je met zekerheid kan vast stellen is dat alles in beweging is, elkaar beïnvloed en veranderd en iedereen het anders beleefd. Het leven als mens is dus heel veelzijdig, en onze beleving ervan is even veelzijdig. We zijn natuur.

Wat veel mensen die de natuur bestudeerden hebben opgemerkt is dat er een cyclus is is alles, een ritme, golven. In een spiraal, rondom een centrum tussen twee polen. Dat betekent dat we de realiteit ervaren en hier een fractie van kunnen bevatten met onze zintuigen en dit slaan we op. Dat wordt onze herinnering en als we niet beter weten betrachten we dat als de realiteit komen we echter in de problemen. We gaan dan leven vanuit veronderstellingen en aannames en scheppen dus een fantasiewereld die niets met de werkelijkheid te maken heeft. Als je bijvoorbeeld een ongeluk hebt zien gebeuren in de sneeuw kan het zijn dat je angst voelt als het begint te sneeuwen.

Angst door associaties en veronderstellingen ervaren we in het lichaam als stress. Dit kost heel veel energie die eigenlijk bedoeld is voor andere cellen. Er ontstaat dus een tekort hier en daar, en een teveel ergens anders, je raakt uit evenwicht, uit balans. En dit kun je voelen aan je stemming en in je lichaam als pijn. In wezen is angst ontwikkeld als een mechanisme dat beter af en toe in een reflex gebruikt kan worden. De minder vitale delen van je lichaam kunnen wel even een offer brengen voor het goede doel, om te zorgen dat jij of iemand die je redden wil weer kan overleven.

Als we erachter komen dat we een punt kunnen bereiken waarop we ineens ongekende krachten hebben wordt het verleidelijk om deze kracht ook voor andere dingen die we willen in te zetten. Als we geen andere oplossing meer kunnen bedenken tegen iets of iemand dat we als bedreigend ervaren kunnen we overschakelen op de fight flight respons. Als het oeroude systeem (de amygdala) het overneemt en de vecht-vlucht reactie in gang zet is er zo snel geen weg meer terug. We zijn niet meer in staat om echt te luisteren naar wat een ander zegt, omdat het deel van onze hersenen dat dit vermogen heeft niet meer genoeg zuurstof krijgen. We zijn dus niet meer voor rede vatbaar, kunnen wel sneller rennen dan normaal, of vechten. Door deze reactie kunnen we dus fysiek, seksueel, intellectueel, emotioneel, spiritueel omnipotente prestaties leveren voor even en dit gaat dus ten koste van onze reserves. En als je dat eenmaal weet en daarmee eindelijk de bevestiging krijgt waar je zo naar verlangd is het niet makkelijk om hiermee te stoppen. Je bent een oncontroleerbare junk geworden en manipuleert de chemische processen in je eigen lichaam.

Het leven begint als een klein wonder, vanuit het niets groeit het uit tot iets heel kleins, twee tegengestelden die samenkomen, het mannelijke en het vrouwelijks, het zaadje en de cel, even kwetsbaar als oersterk, even perfect als voortdurend in ontwikkeling, even afhankelijk van de omgeving als eigen en los van alles en even ten opzichte van het onvolwassene. En in wezen blijft dit altijd zo. We zullen heel ons leven als mens bezig zijn met de complexe ontwikkelingen in ons lichaam, op de verschillende vlakken die we in dit leven kunnen ontwikkelen; intimiteit, intellect, emoties en spiritualiteit.

En streven naar het hoogst haalbare op die vlakken, een veilige omgeving creëren in onszelf waarbij we blijven dansen met de elementen. En zo leren steeds meer liefde te voelen voor dat waar alles mee begon, een klein wonder. Een ondefinieerbare aantrekkingskracht die zich ontsluiert voor wie erom vraagt, die maakt dat alles wat leeft zich opoffert om te zorgen dat het blijft circuleren. Dan kunnen we beginnen met wortelen in goede aarde. En het leven dat zich door ons manifesteert constructief vorm geven op de solide basis van ver-trouwen. Ver omdat het uit het zicht van onze ogen is, en tegelijkertijd zo dichtbij en eeuwig trouw. Gedurende het leven zullen we altijd keuzes moeten maken tussen angst of vertrouwen. Sommigen van ons zullen alles uit moeten proberen voordat ze tot dezelfde conclusie komen zoals zovelen al voor ons. Dat ware zuivere liefde het enige is waar alles om draait. De wil wijst ons de weg, een harde leermeester want wat we allemaal willen is niet altijd in lijn met wat de natuur ons te bieden heeft. Dus we zullen van mensen gaan houden en als ze ons verlaten denken dat het mooiste voorbij is. We zullen zoeken naar de ware, we zullen verward raken over wie we zijn en wat andere mensen over ons denken en voor ons voelen. We zullen verlangen naar iets en het zal jarenlang duren voordat we eindelijk begrijpen wat het was. We zullen ons passief verdedigen, zoals goedkeuring vragen voor alles wat je doet, je afhankelijk op te stellen van anderen, je heel conventioneel gedragen zoals je dat hebt geleerd en vermijdend door allerlei situaties uit de weg gaan. Je kan je ook gebruik maken van agressief gedrag om je te verdedigen. Door overal tegenin te gaan, alles te willen controleren, de competitie aan te gaan of perfectionistisch te zijn.

De drijfkracht onder al dit gedrag is de angst voor een gevoel dat veroorzaakt werd door een misverstand. De kern van dit gevoel is dat je bent gaan geloven dat er iets mis is met je leven, en sindsdien leef je vanuit angst. de functie van angst is te zorgen dat je voorbereid bent op mogelijke gevaren. Angst zorgt er dus voor dat je kijkt en bedenkt wat er allemaal mis kan gaan. Naar mate we ouder worden stappen zich echter de herinneringen op, de conclusies die we trokken als kind, de misverstanden en het onbegrip tot we overlopen van wrok over conclusies die niet op de werkelijkheid gebaseerd zijn. Als we steeds de focus richten op het gevaar en het negatieve kunnen we niet de focus richten op dat wat we willen, en zo raken we verbitterd en worden we depressief.

Al het leven speelt zich af tussen twee polen, net zoals de aardbol een noordpool en een zuidpool heeft.Alle mythes en sages gaan over de eenheid, het afdwalen en het herstellen van de eenheid. Van de aantrekkingskracht tussen twee organismen, waaruit iets nieuws wordt geboren, dat zich opsplitst en uiteindelijk weer verbindt met alles.