18 aug Trots
Om de verdedigingsstrategie van arrogantie te kunnen doorbreken moet je je bewust worden van de eisen en verwachtingen die je trots stelt aan jezelf, de mensen om je heen en het leven. Welke verplichtingen en verantwoordingen je jezelf hebt opgelegd, je afvragen waar en waarop je trots ’trots’ is, wat je trots haat en veracht in je zelf. Is er sprake van vervreemding van je zelf door die trots, zijn er pijnlijke conflicten tussen je trots en je zelf, en hoeveel energie kost het om de voortdurende tweestrijd in jezelf te voeren. Je moet je niet alleen bewust worden van al deze factoren maar ook van de invloed die dit heeft op je relaties en in je interactie met anderen.
Het allerbelangrijkste in deze is te herkennen dat je ‘zelf’ haten en arrogantie altijd samengaan. Je kan niet arrogant zijn zonder het echte mens dat je in werkelijkheid bent te haten omdat deze niet aan de omnipotente eise kan voldoen. Elke factor van je persoonlijkheidsstructuur is een onderdeel van jou. Als duidelijk wordt dat alles waar je aan meent te moeten voldoen bepaald wordt door (de voor jouw specifieke) trots, dan zul je steeds het gevoel hebben te falen wanneer je niet aan deze illusie kunt voldoen. Je zult je zelf steeds moeten verdedigen tegen de vernietigende aanval van zelfkritiek die hier noodzakelijkerwijs op zal volgen.
—
John Macmurray 1891-1976
“Becoming aware of all these factors does not mean having information about them, but having knowledge of them. This concentration on the object, this indifference to the persons concerned, which is characteristic of the ‘information’ attitude, is often called “objectivity”. Objectiviteit is in wezen echter onpersoonlijk. Informatie is altijd informatie over iets, en geen weten. De wetenschap kan je niet leren hoe je je hond kunt leren ‘kennen’. Je kan alleen je hond leren kennen door tijd met hem door te brengen en voor haar of hem te zorgen. Door je hond dingen te leren en dingen over je hond te leren, en met hem te spelen. Natuurlijk kan je bestaande informatie gebruiken over honden in het algemeen om je eigen hond beter te leren begrijpen, maar dat is van een andere orde. Hierbij gaat het over de algemene kenmerken, niet over iemand of iets in het bijzonder. En alle echte dingen zijn altijd iets bijzonders.
—
Het is belangrijk om dit echt te ondergaan (voelen). De intellectuele realisatie is strikt genomen geen échte realisatie. Dat wat je met je interlect kunt begrijpen kan net als een spiegel geen licht kan doorlaten, alleen weerspiegelen. Je kan deze dan spiegelen op anderen maar je ziet het nog steeds niet in jezelf. Alleen als je de impact van de echte ervaring in alle heftigheid voelt en beseft hoe irrationeel (het tot op dat moment onbewuste of semibewuste gevoel of de aandrang is), komen we geleidelijk erachter hoe intens en obsessief deze onbewuste krachten in ons werken. Het is niet voldoende om toe te geven dat de wanhoop over onbeantwoorde liefde in werkelijkheid een gevoel is van vernedering omdat onze trots ons doet denken dat we onweerstaanbaar zouden moeten zijn, of het lichaam en de ziel van de geliefde zouden kunnen bezitten. Je moet door het gevoel van vernedering heen, om bij de diepere lagen te komen en te voelen welke grip de trots op je gedrag heeft. Het is niet genoeg om een vaag vermoeden te hebben dat je boosheid en frustratie heftiger is dan de situatie op zich rechtvaardigt. Je moet de volle impact toelaten om bij de allerdiepste laag te komen van de oorzaak van dit alles, de reden waarom je ooit deze trots in het leven hebt geroepen. Om je te verdedigen tegen de overweldigende pijn van iets tegen natuurlijks; zelfverachting.
Alleen zo kun je de kracht van dit onbewuste proces (en de irrationaliteit hiervan) recht in het gezicht staren en deze trots met wortel en al verwijderen. En zou je beloont kunnen worden met meer en meer inzicht in je ware ‘zelf’ dat zich dan weer kan ontplooien.
Neurosis and human growth, Karen Horney.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.