21 sep Het geïdealiseerde zelfbeeld

Horney geloofde dat mensen, als ze een omgeving van discipline en warmte krijgen, gevoelens van veiligheid en zelfvertrouwen zullen ontwikkelen en een neiging tot zelfrealisatie zullen ontwikkelen. Omdat ze zich van zichzelf vervreemd voelen, hebben mensen dringend behoefte aan een stabiel identiteitsgevoel. Dit dilemma kan alleen worden opgelost door een geïdealiseerd zelfbeeld te creëren, een extravagant positieve kijk op zichzelf die alleen bestaat in hun persoonlijke geloofssysteem. Naarmate het geïdealiseerde zelfbeeld stolt, beginnen neurotici in de realiteit van dat beeld te geloven. Horney (1950) herkende drie aspecten van het geïdealiseerde beeld: (1) de neurotische zoektocht naar glorie, (2) neurotische claims en (3) neurotische trots. -De neurotische zoektocht naar glorie Naarmate neurotici gaan geloven in de realiteit van hun geïdealiseerde zelf, beginnen ze het op te nemen in alle aspecten van hun leven – hun doelen, hun zelfconcept en hun relaties met anderen. Horney (1950) noemde deze veelomvattende drang naar het actualiseren van het ideale zelf de neurotische zoektocht naar glorie. Naast zelf-idealisatie omvat de neurotische zoektocht naar glorie nog drie andere elementen: de behoefte aan perfectie, neurotische ambitie en de drang naar een wraakzuchtige triomf. De behoefte aan perfectie verwijst naar de drang om de hele persoonlijkheid te vormen tot het geïdealiseerde zelf. Neurotici zijn niet tevreden met slechts een paar veranderingen; niets minder dan volledige perfectie is acceptabel. Ze proberen perfectie te bereiken door een complexe reeks van “zou moeten” en “niet moeten”. Horney (1950) noemde deze drive de tirannie van het behoren. Een tweede sleutelelement in de neurotische zoektocht naar glorie is neurotische ambitie, dat wil zeggen de dwangmatige drang naar superioriteit. Het derde aspect van de neurotische zoektocht naar glorie is de drang naar een wraakzuchtige triomf, het meest destructieve element van allemaal. De behoefte aan een wraakzuchtige triomf kan worden vermomd als een drang naar prestatie of succes, maar “het belangrijkste doel is anderen te schande te maken of hen te verslaan door iemands eigen succes; of om de macht te krijgen. . . om hen leed toe te brengen – meestal van een vernederende soort” (Horney, 1950, p. 27). -Neurotische claims Een tweede aspect van het geïdealiseerde beeld zijn neurotische claims. In hun zoektocht naar glorie bouwen neurotici een fantasiewereld – een wereld die niet synchroon loopt met de echte wereld. In de overtuiging dat er iets mis is met de buitenwereld, verkondigen ze dat ze bijzonder zijn en daarom recht hebben op behandeling in overeenstemming met hun geïdealiseerde kijk op zichzelf. Omdat deze eisen zeer in overeenstemming zijn met hun geïdealiseerde zelfbeeld, zien ze niet in dat hun aanspraken op speciale privileges onredelijk zijn.

-Neurotische trots Het derde aspect van een geïdealiseerd beeld is neurotische trots, een valse trots die niet gebaseerd is op een realistisch beeld van het ware zelf, maar op een onecht beeld van het geïdealiseerde zelf. Neurotische trots is kwalitatief anders dan gezonde trots of realistisch zelfrespect. Echte eigenwaarde is gebaseerd op realistische eigenschappen en prestaties en wordt over het algemeen uitgedrukt met stille waardigheid. Neurotische trots daarentegen is gebaseerd op een geïdealiseerd zelfbeeld en wordt meestal luid verkondigd om een ​​verheerlijkt zelfbeeld te beschermen en te ondersteunen (Horney, 1950).