18 sep 18. Het boek

Mary kroop uit de veren, en liep schoorvoetend naar het infuus. Emotieloos klikte ze één voor één de leidingen vast in haar buik en keek hoe de zwarte vloeistof door de draden heen kroop naar haar buik toe, toen ze vanuit haar ooghoek een boek zag liggen. Er was iemand in haar kamer geweest…Verbijsterd liep ze erheen, pakte het boek op en streek liefdevol over de zachte huid. Het was gebonden in leer en moest erg oud zijn, uit een tijd dat mensen nog anderen vilden voor hun vacht. Op de cover stond in bladgoud de letter­­ Q gedrukt. Haar vingers volgden de mooie vorm van de letter. Ze vroeg zich af wat voor een bijzonder wezen zijn leven hiervoor had moeten geven en voelde de pijn.

Al jaren had ze boeken gezien door het raam en alles wat ze hoorde had ze hardop nagesproken. Gaandeweg waren de klanken woorden geworden van betekenis. De woorden vormden zinnen en de zinnen werden verhalen. Net toen ze alles begon te begrijpen waren de boeken echter uit beeld verdwenen. Sindsdien zag alleen nog maar nullen en enen op een beeldscherm voorbijschuiven. Deze twee nummers hadden voor haar echter nooit dezelfde betekenis gekregen als alle andere symbolen die zoveel meer diepgang hadden. En zo wachtte ze elke dag vol ongeduld tot het beeldscherm eindelijk uitging en ze naar buiten gingen.

Ze staarde naar het boek dat zich nu als vanzelf in haar handen opende en las op de eerste pagina een met de handgeschreven tekst: ‘Voor Mary, mijn allerliefste kleine meisje.’ Het was van de stem die de deur niet wilde openen! Ze voelde de woede onder in haar buik oplaaien toen de pagina als vanzelf omsloeg en Mary verbijsterd naar mooie afbeeldingen staarde. De ene pagina was nog mooier vormgegeven dan de andere. Haar ogen wandelden vol begeerte door de woorden die zo bloemrijk omschreven wat zich in de wereld waar ze zo graag aan deel wilde nemen afspeelde.

Ze nam plaats op haar krukje aan haar tafel en begon de mooiste plaatjes na te tekenen. Zachtjes sprak ze de woorden uit om de klank te horen van alle mooie dingen die ze zag en haar hoop om aan de kamer te ontsnappen herrees als een vuurvogel uit de as.