14 jun De rode draad

Ik vroeg me een jaar of vier geleden af wat de rode draad was in alle religies, een studie theologie leek me wel interessant alleen wist ik niet hoe of waar te beginnen. Ik ben min of meer katholiek opgevoed, heb communie gedaan en het vormsel, dus ik wist wel iets van religieuze processen maar wat het werkelijk inhield begreep ik niet. Wat moest je met al die verhalen over mensen die vroeger hadden geleefd. Ik kon me met niemand identificeren als kind. Ik leerde een paar gebeden het onze vader en het weesgegroet Maria, en mij werd verteld dat je tijdens het gebed ook even aan anderen moest denken die het moeilijk hadden en dat deed ik een tijdje braaf maar rond een jaar of acht waarom, er kwam toch geen antwoord. Soms als ik een proefwerk moest maken, of als er iets ergs gebeurde dan bad ik nog wel eens om hulp. Ik voelde me echter vaak een beetje dom achteraf en zwak. Het leek me een verzinsel, een houvast voor mensen die het leven niet aankonden. Ik wilde het accepteren zoals het was, dat was realistisch en dat lukte ook een tijdje. 

Pas rond de 40 kwam de vraag is dit alles in me op. Want het leek een herhaling van zetten, iets ontbrak, de meeste beloften en doelen waren bereikt en lekken haltes te zijn maar geen eindbestemming. Waar zocht ik dan nog naar? Geluk, vrede? Ik wilde dat waarvan ik af en toe een glimp had ervaren, wat dan echter weer verdween. Het waren de momenten waarop ik me zielsgelukkig voelde, veilig, ontspannen, zonder zorgen, verbonden, zonder het verlangen ergens anders te willen zijn, vrij en tevreden, in het moment. Dat was echter een staat van zijn die me eens in de zoveel jaren overkwam en niet iets wat ik zelf al naar gelang kon oproepen. Telkens weer probeerde ik te achterhalen hoe ik die staat van zijn zou kunnen bereiken vanuit mezelf. Was er iemand die dat wist? De jaren die volgden ontdekte ik het boedisme, via Aya Khema en Pema Chodron. Anthony Robbins volgde, heerlijk om naar te kijken en om te volgen, het liefste was ik bij hem gaan wonen onder zijn vleugels. Ik ging googelen naar de vrouwen in zijn leven, en zag dat hij met een oudere vrouw was getrouwd. Uiteindelijk weer gaan scheiden en met een jongere knappe vrouw getrouwd. Dat bevestigde het rolmodel dat ik in mijn hoofd had. Er ontbrak iets aan zijn theoriën. Het  ging allemaal over het aardse, het werk, je manifesteren, actualiseren, je dromen verwezenlijken. Ik had echter geen dromen, geen passie, ik zocht een deel wat ik miste, mijn thuis. Mental coaching gaf hoop en schepte verwachtingen en leidde dan weer tot teleurstellingen. Er moest een andere weg zijn, dit was net als fitness je spieren oppompen in de ijdele hoop dat je dan beter balans zou kunnen vinden, als je verder over het scherpst van de snede zou lopen. 

Een vriend nam me mee naar de zen meditatie, stil zitten met de chaos aan gedachten in mijn hoofd daar knapte ik niet van op. Ik zat het uit, dacht aan de theoriëen, knipoogde naar mezelf in de spiegel, zei sorry tegen mijn benen die tintelden als ik eindelijk weer een rondje mocht lopen maar in mijn hoofd veranderde er weinig. Ik had geen idee hoe of wat ik daar in mijn hoofd moest doen, het voelde leeg en hol. Ik probeerde me voor te stellen dat ik het schoonmaakte, schuurde in mijn fantasie de binnenkant van de wanden als een wc pot, dacht en dacht en wist nog niet dat juist het denken het probleem was. Ik ging mee naar de yoga, ik was er lenig genoeg voor maar vond het vervelend om lang in een stand te blijven staan die een ander had bedacht. De kruidenthee was lekker maar de rest verveelde me. Dat ik voortdurend onder spanning stond en daardoor niet kon luisteren, wist ik niet. Voor mij was het normaal om onder spanning te staan ik wist niet beter. 

Ik voelde me het beste na het hardlopen of zwemmen. Na een half uur rennen kwam er een serene rust. Dan kon ik stilzitten bij het water en dacht ik even niets, en dan kwam de ontspanning en een zeldzaam gevoel van tevredenheid. Even kon ik zien wat er was, had ik geen schuldgevoelens, maakte ik me geen zorgen over anderen, of over de toekomst of het verleden. Dat ik door het hardlopen uit mijn hoofd ging en mijn lichaam weer activeerde wat de doorbloeding op gang bracht en de cellen weer hemoglobine kregen en alle lichaamsdelen, organen en klieren weer met elkaar verbonden werden wist ik toen niet, ik had geen idee van de complexe processen die in mijn lichaam e erbuiten plaatsvonden en wat voor een impact dat had op mijn gemoedstoestand. Ik geloofde alleen maar in alle gedachten.

Via allerlei wegen viel het boek van Daniel Siegel; Mindsight in mijn handen. Ik worstelde me er doorheen mijn Engels was nog niet goed ontwikkeld en de medische termen die hij gebruikte waren voor mij nieuw. Ik was echter nieuwsgierig, amygdala, hypothalamus, pre-frontal cortex…geleidelijk aan begon zich iets af te tekenen een beeld van de delen van mijn hersenen die net als de organen een onderdeel vormen van mijn lichaam. Ik begon te begrijpen wat er allemaal gebeurd als we bang zijn en het oeroude systeem het overneemt. Dat er te weinig zuurstof naar mijn hersenen gaat als ik gestresst ben en dat  ik dan niet meer in staat ben om te denken en oplossingen te bedenken en te overleggen, en hoe je kunt oefenen om deze reactie te voorkomen. Dit was pas het topje van de ijsberg. Ik hoorde over een buikdanseres en besloot les te gaan nemen iets met dat schudden van die buik en dat vrouwelijke leek me leuk, ik vond het heerlijk maar net toen ik een tienrittenkaart gekocht had kreeg ik een opdracht en omdat ik geen nee durfde te zeggen tegen mijn opdrachtgever lukte het me niet om te gaan. 

Thuis voelde ik me niet meer echt thuis. Ik had behoefte aan rust, mijn vriend wilde op reis. Ik had het gevoel dat ik in de weg zat, omdat ik niet mee wilde. Ik dacht even dat ik zwanger was maar dat loste zich vanzelf op, misschien dat mijn hormonen even van slag waren door het hele gebeuren. Voor mij was het een vreemde trip om op die leeftijd nog over een abortus na te denken. Ik had spijt dat ik niet beter opgelet had en besloot na een wandeling dat ik het niet kon geld verdienen en voor een kind zorgen niet zonder hulp. En ik kon van mijn vriend geen hulp verwachten. Hij had andere opvattingen betreffende het zorgen voor anderen. Ik zei mijn baan op, en besloot even de tijd te nemen om te bedenken wat ik wilde.

Enkele maanden later werd ik wakker met een vreemd gevoel. Het leek leeg in me, alsof iedereen was vertrokken, ik dacht als ik nu te horen krijg dat ik ongeneselijk ziek ben dan vind ik dat wel best. Dat zal heel fout klinken in de oren van iemand die ongeneeslijk ziek is, ik zat op de verkeerde golflengte en had geen handleiding of idee hoe ik van station moest veranderen. Het was alsof de lucht eruit was, ergens lag op alles wat leefde een grote zwarte steen, en het krioelde er van de mensen die ik niet kende. 

Ik wilde niet uit bed maar ook niet in bed blijven, ik had geen idee wat ik nog wilde. Ik had alles bereikt en gedaan wat ik kon bedenken, en het verveelde me. Ik deed toch alles zoals het hoorde maar het voelde mechanisch, monotoon, ziel en klankloos. Als in een soort vacuum. Als ik alleen thuisbleef kon ik me niet meer concentreren op mijn werk, als ik hoorde dat ik gemist werd door iemand kreeg ik het benauwd. Als ik niets hoorde voelde ik me niet goed genoeg. Mijn hoofd zat boordenvol met gedachten die ik had opgeslagen zonder ooit op te ruimen. Regels, maatstaven, normen en waarden en oordelen. Ik wilde leuk gevonden worden, goed, niet lastig zijn, niet brutaal, niet dom, niet verlegen, niet saai, niet onaardig, niet somber, niet serieus, niet jaloers, niet haantje de voorste, niet de laatste en anderen mochten dat ook niet zijn. Ik zat gevangen in een web van wrok en bittere gedachten die van generatie op generatie waren doorgegeven en waarin ik nu ook gevangen zat. Hoe kon ik me hieruit bevrijden?

Ik zocht in mijn gedachten naar iets om mezelf mee op te vrolijken en ineens kwamen beelden van een stralende hardloopster in me op, misschien was het Florence Griffith Joyner. Ik kon me alleen herinneren dat iets in de ogen straalde, niet alleen omdat ze gewonnen had maar al voor de wedstrijd. Het was een kracht die goed voelde om naar te kijken, dat was wat ik ook wilde. Dezelfde blik had ik ook in de ogen van  Maya Angelou gezien en Nina Simone tijdens haar optreden in Montreux Stars, ineens was ze anders, geen slachtoffer meer maar een bijna onzijdig wezen, ze was zelf een ster geworden, een zon. Waar haalden zij de inspiratie vandaan om zich zo te uiten, stelling te nemen, hoe kwam het dat zij durfden zichzelf te zijn, sensueel, sexy, zelfbewust, niet onderdanig, niet alleen maar lief? Wat wisten deze vrouwen dat ik niet wist? Waarom kromp ik ineen en begon ik spontaan te transpireren als een mannelijke opdrachtgever tegen me sprak en kon ik niet meer luisteren naar wat hij zei? Waarom voelde ik haat en woede als vrouwen hun mannelijke kant lieten zien? Waarom schikte ik me al bij voorbaat in alles wat er gevraagd werd zonder een weerwoord of een vraag te stellen, waarom kon ik niet voelen waar mijn grenzen lagen? Waarom realiseerde ik me pas achteraf dat ik het niet eens was met iemand en durfde ik dan niets meer te zeggen? En uitte ik mijn frustratie bij anderen door te klagen en te zwelgen in zelfmedelijden, en uiteindelijk resulteerde in het iedereen vermijden van de meeste mensen. 

Op de een of andere manier kwam ik terecht bij het boek Codependency no more van Melody Beattie, ik dacht toen ik het las wat jammer dat ze zoiets niet in Nederland hebben. Enkele weken later zat ik in Cannes een netwerk event, het reclame festival, aan de rand van een riant zwembad met eenhoorns en een vrouw vertelde me dat haar man een 12 stappen programma voor codependency volgde in Amsterdam. Het was er dus wel, toen ik thuiskwam zocht ik naar een meeting op internet en fietste erheen. Toen ik samen met de anderen een van de stappen las en zag dat ez het over God hadden begon ik te twijfelen of ik wel goed zat. Toen we echter de gedragspatronen gingen lezen kon ik mijn oren en ogen niet geloven, wie had dat geschreven, kon dat waar zijn? Was wat ik al jaren zag als mijn verantwoording, mijn taak stond onder de noemer ongezond gedrag, en dat wat ik egoïstisch en a-sociaal vond was volgens de tekst gezond. Ik kon het niet geloven. Het woord God werd omschreven als een Hogere macht waar je zelf invulling aan mocht geven. Geboeid en vol vragen ging ik terug naar huis.

Ik had ergens gelezen dat je ‘God’ niet kan vinden maar dat hij, zij of het jouw vind. Ik kon niets beters bedenken dan mij handen dan maar te vouwen en te vragen; “vind me dan…alsjeblieft. Ik had gedaan wat ik kon doen, stond op, kleedde me aan en fietste naar mijn studio. Onderweg bedacht ik dat als ik gevonden wilde worden door iets wat ik niet kon zien of kennen zou ik de dingen die op mijn pad kwamen een kans geven en minstens een tijd lang, want hoe zou iets zich anders kenbaar kunnen maken? Op het werk vertelde een collega dat hij katholiek wilde worden. Ik zei dat ik wel iets meer wilde weten over theologie, ik wilde weten of er een rode draad was in alle religies. Hij vertelde dat er een boekleesclub was en een week later kocht ik het boek 25 eeuwen theologie. Het was het eerste boek in jaren dat ik kocht dat niet over mijn werk ging. Een stemmetje in mijn hoofd vond het belachelijk en veel te duur. Ik mocht van mezelf alleen het hoogst nodige kopen want ik moest een huisje zien te kopen anders zou ik eeuwig te veel huur moeten betalen. Die gedachte had ik al jaren, ik kocht echter nooit een huis want als het me lukte om gedurende drie jaar genoeg omzet te verdienen om in aanmerking te komen voor een hypotheek was ik meestal in zo’n staat dat ik wist dat als ik zo door zou gaan mijn leven waardeloos was.

Ik vond het erg leuk om naar de boekleesclub te gaan, het was alsof ik weer naar school ging. Ik was meteen na de HAVO naar de kunstacademie gegaan en had eigenlijk te weinig levenservaring en kennis toen ik aan de opleiding die eigenlijk gaat over expressie begon. 

De boekleesclub werd begeleid door de pastoor en een jongen die filosofie gestudeerd had en zich aangesloten had bij de katholieke kerk. De groep was gemengd, veel mensen hadden al veel kennis, ik niet. Al aan het begin van de jaartelling kwamen de mystici aan de orde, dat sprak me wel aan. Meister Eckhart…John O’Donahue was een vriend van Daniel Siegel. Een Ierse dichter, schrijver, priester en filosoof. Die zich ook in de Keltische spiritualiteit had verdiept. Hij had Hegel en Meister Eckhart bestudeerd, en was de schrijver van Benneacht een prachtig gedicht wat hij aan zijn moeder opdroeg waarin hij haar toewenst dat hij wenst dat de natuur haar zal helpen om haar balans te vinden. Toen ik het las voelde ik een last die niet te dragen was van me afglijden. Want ik kende het gevoel dat de natuur je soms kan geven, de rust en het vreemde gevoel dat je soms hebt als het volle maan is. Het bevestigde een vermoeden dat ik iets op me genomen had dat ik niet hoefde te dragen. Bovendien had John O’Donnahue dezelfde blik in zijn ogen, vaak nu als ik naar de ogen kijk van sommige mensen meen ik het te herkennen, het weten, Buckminster Fuller, Frits Perls, Carl Jung, Wende, Nina Simone, Aretha Franklin, David Byrne. En daar was Julian of Norwich. Een ‘anchores’, volgens het boek zou zij zichzelf hebben laten inmetselen in een zijvleugel van de kerk. Via een raampje konen mensen haar spreken als ze hulp nodig hadden. Zij kon dan voor hen bidden of gaf hen wijze raad.

“And in this [sight], he showed a little thing the quantity of a hazelnut, lying in the palm of my hand as it seemed to me, and it was as round as any ball. I looked therein with the eye of my understanding, and thought: “What may this be?” And it was answered generally thus: “It is all that is made.” I marveled how it might last, for it seemed to me it might suddenly have fallen into nought for its littleness. And I was answered in my understanding: “It lasteth and ever shall, because God loveth it. And so hath all things being by the love of God.”

Mysticism, clairvoyance we kunnen onze gedachten veranderen als we bestuderen hoe deze processen werken. De talenten van een medium zijn aangeboren, helderziendheid is echter iets wat de mens in de loop der jaren kan ontwikkelen als hij of zij het leven wil begrijpen dan kan hij op zoek gaan naar de antwoorden, seek and though shall find. De kennis is er, en toegankelijk voor iedereen, in oneindig veel vormen. Alle wegen voeren uiteindelijk naar de ervaring van onvoorwaardelijke liefde voor dat wat is. Dit zijn echter loze woorden die pas betekenis kunnen krijgen als je er al bent en voordat hooguit kunnen schuren.

Manley Hall beschreef in het kleine boekje ‘the occult anatomy of man’ al dat alle religies gaan over de aspecten van het leven vanuit een menselijk lichaam. 

Religie’s hoogste doel is re-légare; her-verbinden. Terug eigenlijk weer naar het moment van bevruchting, de zaadcel die binnengelaten wordt, een moment van samenkomen dat net als verliefdheid niet eeuwig zo kan blijven. Want alles veranderd voortdurend in een ritme, golft het, omhoog en omlaag. Na de dans van de chromozomen volgt de celdeling, en na de groei volgt weer een deling; de geboorte. Steeds weer een hechten en een afsplitsing. 

Osiris in de Egyptische mythology, wordt door zijn broer in stukken gesneden en over Egypte verdeeld. Egypte betekent zwarte aarde, het vruchtbare gebied aan de oever van de Nijl. Daar waar de gewassen het beste groeiden. In de mythe verzamelde Isis de delen van haar echtgenoot en broer (broeder) en wikkelde ze in een linnen doek, en blies er leven in. Daarna werd het kind Horus geboren. Het mannelijke en het vrouwelijke representeren ook hier weer de (schijnbare) tegenstellingen die zich uiteindelijk verenigen. Als je beseft wat je bent als mens en een fractie begrijpt van de natuur en hoe je hersenen en je lichaam functioneert begrijp je dat je waardevol bent, kwetsbaar, perfect zoals je bent, afhankelijk, en onvolwassen. Als we de waarheid onder ogen zien vervallen onze oordelen die op grenzeloze zelfoverschatting gebaseerd zijn, en ook de valse schaamte en schuldgevoelens. We zijn weer vrij en kunnen gaan leven, in harmonie met de natuur.

De vader deed me denken aan een gewone huisvader en Maria aan een prototype vrouw waar je als meisje moest voldoen. Onbevlekt en heilig en alleen maar verzorgend en lief. Het vereiste heel wat ontkenning van de complexe veranderlijke ware aard van je wezen om aan dat beeld te kunnen voldoen. Toch bleef het steeds weer terugkomen, in reclame, op de grafstenen, in verhalen. De vrouw als degene die thuis wacht op de man, verzorgend is, lief. Het alternatief was de hoer, de oude vrijster. Alle eigenschappen die onder die noemer zouden kunnen vallen zaten bij mij dus in de kofferbak. Ik glimlachte steevast of ik daar nou zin in had of niet, puriteins, een masker.

Marshall las eens een gedicht voor dat me raakte de schrijver was onbekend;

The Mask 

Always a mask Held in the slim hand whitely 

Alwavs she had a mask before her face – 

Truly the wrist Holding it lightly Fitted the task: 

Sometimes however Was there a shiver, Fingertip quiver,

Ever so slightly – Holding the mask? 

For years and years and years I wondered 

But dared not ask And then – I blundered. 

Looked behind the mask, To find Nothing

 – She had no face. She had become

Merely a hand Holding a mask 

With grace.

Pia Mellody beschrijft de reden voor de onvrede als een gebrek aan eigenwaarde, het niet aan durven geven van je grenzen, het niet durven uitspreken van de eigen mening. Niet goed weten waar je staat, en wie je bent. Wat je bent laten bepalen door een ander. Niet in staat om te voorzien in je eigen behoeftes en te gaan voor wat je wilt. Het beleven van je gevoelens is extreem, je trekt je in jezelf terug waardoor mensen geen idee meer hebben wat er in je omgaat of je voelt zo intens dat je ontploft. Je niet veilig voelen, anderen zien als beter dan of slechter dan. Niet in staat zijn te bepalen wie je bent. Niet in staat om in je eigen behoeftes te voorzien, zorgen voor eten, onderdak, jezelf goed verzorgen, aandacht besteden aan je emoties, je seksuele behoeftes, je financiële behoeftes. Weten wat je wilt en wat je gelukkig maakt. Kleine wensen, en grote wensen. De kleine dingen zijn bijvoorbeeld welke kleding je graag draagt, welke auto je wilt rijden, waar wil je graag op vakantie wilt. Hoe kom je hier achter, door het uit te proberen. Codependents kunnen dit niet, ze vinden dat ze een perfecte keuze moeten maken. Het probleem is dat ze zich niet bewust zijn van hun lichaam, ze voelen hun lichaam niet omdat ze teveel denken en niet goed weten wat ze voelen. We moeten dus de manier van denken veranderen, weten dat wij belangrijk zijn om voor te zorgen. Liefde voelen voor jezelf en anderen is de energie die je kan helpen op de moeilijkste momenten. Eigenliefde staat je toe om te zijn wie je bent, niet wie een ander graag wil dat je bent. De emoties worden bepaald door de gedachten. Als je jezelf niet als waardevol ziet zoals je bent zonder je best te doen, zonder te beantwoorden aan wie je zou willen zijn, zonder evaluatie, of egoïsme als in denken dat je beter bent dan anderen. Zelf vertrouwen gaat over je vaardigheid een taak uit te kunnen voeren. Eigen waarde heeft te maken met je waarde als menselijk wezen. Zelf liefde is iets anders.  Als ik een ander vertel wat iemand moet doen of moet denken probeer ik op een negatieve manier mijn omgeving te controleren. Wrok en rancune voelen door iets wat gebeurd is. Spirituele problemen, we hebben spiritualiteit nodig om te kunnen ontspannen ook al er veel gebeurd dat we erg moeilijk vinden. Perfect proberen te zijn. Perfectie bestaat niet. Als we perfectie nastreven dan zullen we onszelf devalueren en anderen zullen we veroordelen. We moeten onszelf en anderen de ruimte geven om mens te zijn. Trauma beïnvloed ons gevoel van eigenwaarde. In een getraumatiseerde familie zal de ouder het kind als het zijn menselijkheid toont het kind het gevoel geven dat het zich moet schamen. Het kind peutert in zijn neus en krijgt te horen dat het vies is, het kind gaat denken dat het waardeloos is. Het kind begrijpt niet meer dat het mens is en dat deze menselijke dingen niets te maken hebben met de eigenwaarde. Iedere keer als het kind weer te horen krijgt dat het waardeloos is, en een bestraffende vinger te zien krijgt omdat het iets doet en beschaamd wordt. Elke keer als een ouder een kind bestraft is de ouder zich niet meer bewust van zijn eigen menselijkheid. Als je je eigen schaamte voelt dan voel je een natuurlijke barrière, je bent even geblokkeerd, voelt je onzeker, perplex. Als je je waardeloos voelt. Als je jezelf afsluit van je emoties als ouders, dan straal je de emoties uit in golven, de energie is voelbaar en wordt opgepikt door kinderen. Schaamte is een positieve emotie die je verteld dat je een mens bent en je voeten op de vloer houdt, je kan je hierdoor niet verbeelden dat je een God bent. Als je echter overgedragen schaamte voelt dan denk je dat je niets waard bent. Dat is een leugen.

Als je ouders niet weten hoe ze hun eigen waarde vanuit zichzelf kunnen voelen gebruiken ze trucjes om hun eigenwaarde op te vijzelen. Je zoekt naar bevestigen van anderen. Dit is onvolwassen. Je hebt bevestiging nodig van anderen om jezelf waardevol te voelen.

Ze kijken naar anderen en vergelijken zich met anderen. Ze zoeken ook naar fouten in anderen om zich beter te kunnen voelen. Het probleem is dat je waarde fluctueert met het oordeel van anderen.  Het is maar een mening, wat belangrijk is, is je mening over jezelf. 

Eigenwaarde gebaseerd op de realiteit is eigenwaarde gebaseerd op vergelijkingen met anderen. Je bent dus continue aan het vergelijken en ook deze manier zorgt voor een wankel gevoel van eigenwaarde. 

Als je gezond bent weet dat je belangrijk bent, krachtig in het aangeven van grenzen en een overvloed .

Parallel hieraan werden me twee andere bronnen van kennis over de menselijke hoedanigheid en de natuurlijke processen aangereikt, namelijk het twaalf stappen programma en de omschrijvingen van de Tarot kaarten van ‘Ricca’ op Catharinaweb; Nathalie Kriek. Haar uitleg van de Tarot kaarten is erg uitgebreid en inspirerend. Ze verwijst naar veel interessante mensen en was een bron van positieve adviezen waar ik dagelijks energie uit kon putten. Ik wist het toen nog niet maar nu wel dat angst meerdere gedaantes heeft. De vorm die het in mij had aangenomen was verborgen voor mezelf. Ik had geen angst aanvallen, ik was juist onbevreesd als het om de gevaren ging waar ik van dacht dat het gevaarlijk was. Ik was juist bang om mijn zwakte te tonen, mijn kwetsbaarheid, mijn jalousie en onzekerheid, mijn arrogantie, mijn verlangen iets te betekenen, mijn verlangen iets te bezitten, iets te verdienen, bijzonder te worden gevonden. Ik had niets nodig en was onbevreesd van buiten, van binnen was er echter teleurstelling en bitterheid en wrok, met lede ogen keek ik toe als anderen vochten om wat ik ook wilde. Ik wilde niets hoor ben maar niet bang. En door de jaren heen was ik gaan geloven dat het waar was. Ik had geen idee meer dat ik wat wilde. Ik leefde ergens tussen mijn hoofd en mijn hart. Wat zich daaronder afspeelde daar had ik niets meer mee te maken. Dat leverde alleen maar ellende op en teleurstelling. Dat was echter nog steeds zo, mijn passie en lust, mijn zin om te leven zat daar onderin lagen de eitjes te wachten tot ze eindelijk bevrucht zouden worden. 

Ik ging op zoek naar de bronnen van de programma’s in de hoop iets te ontdekken wat mijn beleving van mezelf en de wereld kon veranderen. En vond hoop in de teksten van de mystici, de twaalf stappen, vijf ritme dansen, het boek ’the varieties van religious experiences’ van William James, de Tarot kaarten en de hermetische Kabbala. Een orakel, dat ik gebruikte om mijn negatieve gedachten te ondermijnen.  

In de trein ontmoette ik iemand die vroeg wat ik aan het lezen was toen ze mijn dikke theologie boek zag, ik legde haar uit dat ik wilde weten of er een rode draad was, en zij vertelde over haar religie; 5 ritme dansen. Ze nodigde me uit en ik moest natuurlijk gaan want dit was me toe gevallen en na een half jaar was ik over mijn schaamte, verlegenheid en alle oordelen heen. ik kan me nog herinneren dat ik spontaan begon te fluiten op de fiets naar huis. Ik voelde me weer blij als een kind, gewoon omdat ik iets nieuws aan het leren was. Het intuïtieve bewustzijn kwam dus weer terug. Het was er nog, de muziek hielp me om van de ene sfeer naar de andere te gaan, de mensen hielpen me om weer vertrouwen te hebben dat het ook gewoon leuk kan zijn met anderen, gelijkwaardig en geen competitie hoeft te zijn. Mijn lichaam durfde in deze veilige omgeving ook boosheid en verdriet te uiten. Ik begon te herstellen van bepaalde automatische reacties door deze goede nieuwe ervaringen. Ik durfde mannen weer in de ogen te kijken tijdens het dansen, en na verloop van tijd durfde ik terug te dansen als een ander op mij af kwam, zonder erover na te denken, gewoon in harmonie.

De gedachte achter de vijf ritmes sloot goed aan bij de andere informatie. 

En langzamerhand begon ik te begrijpen hoe gaaf het is dat iedereen anders is, en hoe goed het voelt om niet te hoeven voldoen aan iets wat je niet bent. En dat iedereen waardevol is. En hoe vreemd dat oordelen is. Een bevriende fellow die veel wandelde wat ook fantastisch werkt om de stress uit je lichaam te krijgen, gaf me de tip Pia Mellody eens op te zoeken op internet. Zo kwam ik uit op de website van de Meadows, een luxe afkickkliniek met een groep oudgedienden die stuk voor stuk bronnen waren aan informatie over de oorzaken en de methodes om te herstellen. Gebrek aan eigen waarde was een groot ding. De eigenwaarde was afhankelijk van prestatie en oordeel, er was geen bewustzijn van je eigen spirituele waarde. Dat was er inderdaad niet, ik had geen flauw idee, tastte volledig in het duister. Zo wordt het ook omschreven in een mooi verhaal over de onzichtbare boot. Pia refereerde naar het boek van Matthew McKay, zelf zwaar geleden onder de zelfmoord van zijn zoon. Zijn boek dat hij in samenwerking met Patrick Fanning schreef met oefeningen was ook een feest van openbaringen. Dat fouten maken wel moet, dat het natuurlijk inherent aan leren, dat ontmantelde de interne kritische stem in mij al een beetje.

Louise Hay werd door een goede vriend aanbevolen; Zij had de slogan: learn to love yourself and get your act together. Bitching en whinging was geen optie. Aan de slag. From fear to fearlesness, Abraham Higgs en vele andere tips kwamen voort uit haar lezingen en boeken. Abraham Higgs was Esther Higgs een medium dat boodschappen zou doorgeven van een entiteit die zich Abraham noemde. Wat ze verteld is in overeenstemming met de informatie die alle andere religies in essentie verkondingen. Dus linksom of rechtsom maakt het niet uit of iemand nou een medium is of een mens die metafysica bestudeerd heeft en andere wetenschappen de rode draad is de informatie die mensen van de angst kan verlossen of bevrijden.  

Een van de dingen die Luise Hay aanraadde was tegen je spiegelbeeld te zeggen: ‘ik hou van jou’. Dat je als je helemaal alleen bent het beste toch maar tegen iets kan gaan praten, bijvoorbeeld een bal zoals Tom Hanks in cast away, of tegen een spiegel begreep ik niet. Ik had geen idee wat ik wilde of wat mijn behoeftes waren. Ik vond de oefeningen in het begin dan ook erg génant, ik keek niet graag in de spiegel. Meestal zag ik er heel anders uit dan ik hoopte, ik keek nog door een vreselijk gekleurde bril van niet goed genoeg. Ik durf nu af en toe een foto van mezelf te maken en die op te sturen naar een vriend die altijd leuk reageert. Mensen om je heen hebben die niet oordelen, dat is zo helend. Soms kan ik het niet geloven dan ben ik bang dat het manipulatief is, soms sla ik weer door naar de andere kant van het neurotische spectrum en denk ik ineens dat ik als ze mij leuk vinden misschien te leuk ben voor ze. Wie zei ook alweer: I don’t, want to belong to a club that will accept me as a member? Groucho Marx. 

De omschrijving van William James over de New Thought movement. One of the doctrinal sources of Mind-cure is the four Gospels; another is Emersonianism or New England transcendentalism; another is Berkeleyan idealism; another is spiritism, with its messages of “law” and “progress” and “development”; another the optimistic popular science evolutionism of which I have recently spoken; and, finally, Hinduism has contributed a strain. But the most characteristic feature of the mind-cure movement is an inspiration much more direct. The leaders in this faith have had an intuitive belief in the all-saving power of healthy-minded attitudes as such, in the conquering efficacy of courage, hope, and trust, and a correlative contempt for doubt, fear, worry, and all nervously precautionary states of mind. Their belief has in a general way been corroborated by the practical experience of their disciples; and this experience forms to-day a mass imposing in amount.^[

Toen ik me meer in haar achtergrond begon te verdiepen kwam ik erachter wat ze allemaal gedaan had. Ze was een van de eerste mensen die in de tijd dat AIDS uitbrak praatgroepen organiseerde. De AIDS patienten werden aanvankelijk door veel mensen veroordeeld, sommigen omdat ze niet vielen op een vrouw, en toen ook nog omdat ze een besmettelijke ziekte hadden. Je moest van goede huize komen om mensen te kunnen bijstaan die dit meemaakten. Louise Hay had openbaar gemaakt dat ze als kind was misbruikt, had een gebrek aan eigenwaarde ontwikkelt en was aangesloten bij de church of New Thought, ze had daar mensen bijgestaan die ziek waren. Door de gesprekken met de mensen die vaak een onbehandelbare ziekte hadden kwam ze op het idee dat sommige klachten gerelateerd konden zijn aan psychische problemen. Ze begon op te schrijven welke psychische klachten mensen hadden en welke lichamelijke klanten waren en zag dat er overeenkomsten waren. Ze liet een boekje drukken waarin ze het gedrag en de fysieke klachten omschreef dat in een mum van tijd was uitverkocht. Dit was het begin van een nieuwe carrière voor haar, een eigen uitgeverij voor spirituele boeken. Zoals Paracelcius eeuwen eerder al beweerde zag zij het lichaam en de psyche als een geheel.

Deze holistische benadering leek me vanzelfsprekend. William James refereerde in zijn conclusie naar de new thought (Mind Cure) movement. Prentice Mutherforth waarin hij uitlegt dat gedachten ook net als alle andere dingen vibraties zijn, golven die ook weer dezelfde frequentie.

Victor Frankl kwam in beeld; neuroloog, psychiater, filosoof, schrijver en overlever van de holocaust, hij had aan levende lijve een hopeloosheid ervaren waaraan ik bij lange na niet kon tippen. Wat maakte dat iemand in een concentratiekamp nog de wil had om te overleven. Een prachtig boek. Ook hier bleek religie een rol in te spelen. Een geloof in God, iets wat boven het aardse uitsteeg, kon je hart openen en daardoor kon je liefde voelen. 

Paradoxical intention: clients learn to overcome obsessions or anxieties by self-distancing and humorous exaggeration.

Dereflection: drawing the client’s attention away from their symptoms, as hyper-reflection can lead to inaction.

Socratic dialogue and attitude modification: asking questions designed to help a client find and pursue self-defined meaning in life.

De oprichters van AA hadden hun stappenplan gebaseerd op de 6 stappen die men bedacht had om mensen met een drank verslaving te helpen om zich weer te kunnen verbinden met de essentie van wie ze waren. Toen veel mensen met een drankverslaving in de meetings samen met anderen leerden om dat wat ze verkeerd geleerd hadden thuis weer te herleren bleek dat de familie thuis in de problemen kwam. De verandering van een gezinslid was moeilijk te aanvaarden was. De familie bleek dus ook ongezond gedrag te hebben ontwikkeld. 

Virgina Satir, Pia Mellody, David Bradshaw (healing the shame that binds you) allemaal mensen die door een diep dal van verslavingen gingen tot ze de dieperliggende oorzaak ontdekten ( het afgesplitst zijn van je ware zelf, het geen nee kunnen zeggen, niet goed kunnen voelen en bedenken en zo weten waar de eigen grenzen liggen en daardoor steeds weer over grenzen heen gaan, (borderline) de daaruit voortkomende (giftige) schaamte en schuldgevoelens die ervoor zorgen dat de ware gevoelens onderdrukt worden of ontkent. Deze emoties zijn als kokend water in een fluitketel, ze vinden een anderen weg wat zich uit in aanvankelijk nog onverklaarbaar en oncontroleerbaar gedrag). Zij werkten mee aan het ontwikkelen van een methode om te leren de natuurlijke grenzen weer in jezelf te voelen en deze op een gezonde en politieke manier te delen met anderen.

Het directe lijntje naar een bron komt steeds weer terug, of het om Abraham gaat of om Mozes, Dr. Helen Schucman and Dr. William, Helena Blavatski, Emanuel Swedenbourg veel hebben het over ingevingen vanuit een ondefineerbare bron. Wat ze zien noemen ze engelen, Goden, geesten.

Marshal Rosenberg werd me vrij snel op een van de meetings aanbevolen en zijn lessen in vreedzame communicatie gaven meer inzicht in hoe oordelend mijn manier van praten vaak is. Het blijft oefenen. De kracht van het woord werd gaandeweg steeds duidelijker door Florence Scovel Shin; ‘Your word is your wand’ en ‘life is a game’. Prentice Mutherford met zijn boek; Thoughts are things. Hij legt in detail uit hoe ons denken onze perceptie van de werkelijkheid beïnvloed. Byron Kathy met haar methode jezelf te vragen is het waar wat je denkt? Is het echt waar?  Wat gebeurd er als je dat waar je de ander van beschuldigd op jezelf betrekt?

Qi Gong kwam op mijn pad via een goede vriendin en vriend, beiden kozen deze richting full on en in de corona tijd kwamen we regelmatig bij elkaar om les te krijgen. De oefeningen zorgden voor een bijzondere nieuwe ontdekking, namelijk dat ik de energie zelf kan geleiden en mezelf kan beschermen door hier bewust aandacht aan te besteden. De Chinese filosofie, het zen boedhisme, Pema Chodron en Aya Khema boden weer meer inzicht in de mogelijke betekenis van de bijbelverhalen en andere mythologische verhalen. Yin, Isis, de zwarte madonna, de indiase godinnen, wat was er overgebleven in het Christendom van de yin en het scala aan vrouwelijke eigenschappen dat de Indiase veda’s bieden? 

De qi gong oefeningen hadden effect, ik begon dingen te voelen in mijn lichaam die ik jarenlang niet gevoeld had, kriebelen in mijn kuiten, mijn nieren. 

Vandaaruit leidde een spoor naar Paracelsius die vanuit Duitsland naar China reisde in die tijd, zijn holistische benadering als arts kwam weer terug in de theorie van de logopedie. Goethe wiens ‘Das leiden des Jungen Waerter’ me fascineerde omdat de liefde tussen twee mensen me het hoogst haalbare leek. Een jongeman wordt verliefd en zij kiest voor een ander omdat dat beter is voor haar familie. Ze helpt haar geliefde echter om zich te verwezenlijken in zijn werk, door een uitgever te vinden voor zijn eerste boek. Dat de romantische liefde niet gezien werd als het hoogst haalbare was volgens Goethe geen reden om zich van het leven te beroven. Hij voelde zich dan ook niet verantwoordelijk voor de golf van zelfmoorden die volgde na de publicatie van zijn boek. 

Wat was dan meer dan romantische liefde? Kierkegaerdt en Erich fromm hadden zich hierin verdiept. Works of love vertelde op een voor mij onbevredigende manier over de liefde, niet voelbaar. Ook Erich Fromm schreef weinig wat ik kon weerleggen desalnietemin klonk het allemaal alsof hun hoofd van hun romp gescheiden was. het verstand alleen kan niet zorgen voor geluk. 

Bovenpool: zenuw-zintuigsysteem, hoofd, hersenen, rust, passiviteit, bewust-zijn, denken, afbrekend, ziekmakende tendens.

Middengebied: ritmische systeem, ademhaling, bloedsomloop. De functies van de boven- en onderpool uiten zich in dit systeem. Rust en beweging worden hier geharmoniseerd tot ritme. In dit gebied blijkt het evenwicht tussen vitaliteitskrachten van de onderpool en de naar afsterving neigende bovenpool.

Onderpool: stofwisseling-ledematensysteem, darmen, spieren, ledematen, beweging, activiteit, onbewuste, vitaliteit.

Inmiddels begreep ik dat alle verslavingen dezelfde oorsprong hadden. Ik wist ook welke verslavingen er zijn, het oordelen over anderen was de verslaving die voor mij het meest verassend was en misschien wel omdat ik dat in mezelf niet zag. 

William James was net als ik niet iemand die geen paranormale gaves bezat. Geen medium. Een van zijn leerlingen had echter uitgebreid onderzoek gedaan naar paranormale ervaringen. Dit vond ik moeilijk te bevatten en ook moeilijk om dus via die informatie verder te komen. Hoewel ik het steeds weer tegenkwam Helena Blavatski waarschijnlijk voor een grote doorbraak heeft gezorgd door veel teksten te vertalen en wie weet ingevingen vanuit haar vaardigheid als medium. De mensen die zich een tijd lang in haar gezeldschap hebben opgehouden hebben stuk voor stuk interessante bijdragen geleverd, Krisnarmurti werd als kind door een van de mensen van de groep die zich om haar heen verzamelde opgeleid, Rudolf Steiner studeerde een tijd lang Theosofie, Albert Einstein had het op zijn nachtkastje liggen. Desalnietemin kwam ik nog niet aan toe. Ik voel nog werstand tegen dat wat ik niet ken.

Hannah Cuppens maakte in haar boek Liefdesbang duidelijk welke dynamiek in relaties kan spelen. Het boek woman who love to much, vertellen beiden veel over de impact die trauma kan hebben op de bereikbaarheid van mensen. Veelal hebben meerdere gezinsleden vroeger of later een min of meer traumatiserende ervaring, dit heeft weer impact op de directe omgeving. Daarom zijn praatgroepen erg zinvol. Een groep buiten  het gezin te hebben waar je kan delen wat je denkt en hoe je je voelt zonder veroordeeld te worden is blijkbaar elementair. Je zelf iets horen uitspreken geeft inzicht in jezelf. 

Aangezien wij niet ophouden daar waar onze huid een membraam vormt kun je al zien in de oude tekeningen uit de Chinese en Indiase geneeskunde. We stralen net als elke kern dat uit wat er in ons omgaat, en dat is niet altijd gezond voor anderen. Om je hiertegen te verdedigen hebben we grenzen. Als die niet gerespecteerd worden komen we te dichtbij elkaar vervagen de grenzen, en is niet meer duidelijk waar de ander ophoud en jezelf begint. Verstrengeling. We hebben een community nodig waarin we gezonde gedragspatronen kunnen oefenen en implementeren.

Op kleine schaal zijn in ons lichaam dezelfde processen gaande als in de wereld, of je nou kijkt naar alle stromingen in de kunst die vergelijkbaar zijn met alles waar we een tijdlang in geloven en naar leven, of over muziekstijlen, composities en melodiën die samen een symphonie vormen zoals onze herinneringen uiteindelijk ons leven. Het ontstaan en de geschiedenis van een  stad, land of de wereld, de evolutie allemaal dezelfde processen. Desalnietemin is ons politieke en ons onderwijs systeem niet gebaseerd op deze beginselen. 

Er kwam een nieuwe liefde op mijn pad die refereerde naar de chemische biologie. De wetenschappelijke benadering. Het eigen DNA zou de groei beperken, celdeling is ook repulsion. Mij  interesse in biologie was gewekt. Robert Sapolsky met zijn lessen over Human biology en de Khan Academy bieden een bron van informatie over welke processen er allemaal gaande zijn die allemaal van invloed zijn op ons gevoel en ons gedrag. Alles bevestigde de uit steen gehouwen wetten van de emerald tablets. 

Die complexiteit van deze processen in beeld brengen lijkt een onmogelijke opgave. Toch is dit in  zogenaamde boom van de Hermetische Kaballa goed gelukt (hier zijn meerdere varianten van de Joodse kabbala is al zo oud als onze jaartelling, andere systemen zoals de chinese meridianen, en de Indiase chakra’s verwijzen naar bronnen waar we energie uit kunnen putten door concentratie en lichamelijke oefeningen en onze gedachten met elkaar in overeenstemming te brengen. 

Uiteindelijk komen we dan uit eigen kracht weer terug bij de basis, vrede, rust, de punt, de 0, de dwaas. Deze durft stappen te zetten de juiste kant op, intuitief, zonder angst.

De energie gaat stilstaan, trilt minder word dichter, als een steen. Dat je zelf de gestalte schept door je manier van denken, door vast te houden aan een herinnering, en angst laat regeren waardoor het zogenaamde wiel tot stilstand komt, want zonder hoop is er geen reden in beweging te komen. 

Ik vroeg me af waarom Aleister Crowley een aantal Tarot kaarten anders had benoemd. Toen ik voor het eerst zocht naar wat meer informatie stuitte ik op beelden waar ik eigenlijk door afgeschrokken werd. Duivels leek het. Hij noemde zijn geliefden Scarlet woman. Dat fascineerde me en stootte me tegelijkertijd af. Dat losbandige was voor vrouwen niet weggelegd. Anais Nin moet ik nog lezen ik zag en las de vrouw vaak in de slachtoffer rol. Of dat nou de vrouw van Jack Karoak was die tijdens zijn trip on the road alleen voor de kinderen moest zorgen of de vrouw van Mao die opgesloten werd in een inrichting, of de vrouw van Einstein die haar studie moest afbreken omdat ze zwanger werd van hem. Of de hysterische vrouwen waarvan Freud al ontdekte dat ze allemaal een ding gemeen hadden en dat was dat ze als kind misbruikt waren maar dit niet naar buiten bracht omdat de consequenties niet te overzien waren. Wat zou er gebeurden als alle mannen die ooit een vrouw ‘misbruikt’ hadden allemaal veroordeeld werden? 

Waar lag de grens tussen misbruik en de loop der dingen? Bij het ja of nee? Bij de leeftijd? Bij de wet? Bij het moment of de consequenties die het achteraf bleek te hebben? Bij de dogma’s van de kerk of de normen en waarden die in die cultuur of maatschappij golden?

Via de alchemisten kwam ik al snel uit bij de Rosenkruisers. Al deze occulte groeperingen waren wel eens ter sprake gekomen tijdens de 25 eeuwen theologie boekleesclub. Dat viel echter buiten het interesse van de katholieke kerk.

Wat ik las over de theoriën van de Rosenkruisers en de Vrijmetselaars klonk logisch. Het goddelijke zat in jezelf. je had een directe verbinding, en die was gegeven daar hoefde je niets voor de betalen en je hoefde je daarvoor ook niet te houden aan door mensen opgelegde wetten of regels. 

Als de verhelen uit de bijbel metaforen en in wezen hetzelfde proces omschreven als de Alchemisten hadden gedaan door metaforen te gebruiken die je alleen kon begrijpen als je de eigenschappen van de elementen kende. Daar kon ik er wel wat mee. Het occulte, ‘het verborgene’ was dus in wezen nog steeds voor mij verborgen. De hierarchie van honderden jaren geleden heerste ook nog steeds niet duidelijk zichtbaar maar in de vorm van angst voor bepaalde informatie in mijn hoofd. Paranormaal klonk eng, medium klonk eng, alles wat niet katholiek was klonk eng. Op de een of andere manier was er niets veranderd. Ik had  een computer waar ik dag en nacht achter zat en een paar eeuwen geleden had ik dag en nacht iets anders gedaan om geld te verdienen en te kunnen eten.

Het occulte was nog steeds verborgen en ik dacht dat ik er niet in geinteresseerd was omdat ik dacht dat het slecht was. Dat het in wezen uitlegde dat we als mens heel makkelijk te manipuleren zijn tenzij je jezelf en een eigen wil ontwikkeld hebt. Als je een jaar of twee bent begin je nee te zeggen. Meestal leren kinderen al snel dat dit niet altijd geaccepteerd wordt. Soms blijft er van die wil weinig over.  

Hoeveel intellectuelen zijn al opgestaan en hebben dit uitgesproken? De mensen die de golden dawn oprichtten, de mensen die de twaalf stappen ontwikkelden, de rosenkruisers, de vrijmetselaars. Alles wekt de indruk dat het eng en gevaarlijk is om de natuur van de dingen te begrijpen. Terwijl het enige dat werkelijk een probleem is, de neurotische problemen zijn van mensen die meer macht hebben dan anderen en in de waan leven dat zij het beter weten niet alleen beter dan de mensen om hen heen maar zelfs beter dan de natuur. 

Egyptische en Indiase, en Griekse verhalen hadden één gemene deler die afhankelijk van de vertaler anders werden geïnterpreteerd. Dat Nietsche hoogleraar was in de studie van oude talen betekent dat hij net als vele anderen waar William James naar refereerde de oude kennis weer heeft uitgegraven. Freud was Joods het is niet onwaarschijnlijk dat hij ook de kabballa kende. Dat Jung een hele studie heeft gedaan naar de oude geschriften, en Helena Blavatski de vertaling regelde van oude gecshriften die zij tijdens haar tijd in Tibet wist te bemachtigen geeft aan dat de kennis over de menselijke psyche en de cyclus van het leven telkens weer opnieuw ontdekt word maar de bronnen heel oud zijn. Is er dan wel sprake van vooruitgang? 

Hal en Sidra Stone hebben een therapie ontwikkeld de voice dialogue, waarin je een gesprek aangaat met de stemmen in je hoofd. Zij spreken over een stem die ons moet behaoeden voor kritiek. Helaas gaat deze stem oordeelt die stem over alles en neemt die stem je hele wezen over. Er valt altijd wel iets op een ander aan te merken. Als al je energie hieraan besteed wordt blijft er geen energie over voor een eigen visie.

Ik geloof dat ik de meeste eigenschappen van mezelf uit de kofferbak heb gehaald en ze nu op de achterbank te horen kakelen voelt beter. Het wiel draait, het dak is eraf, de wagen rijdt en de wil bepaalt waarheen. 

Ik dacht dat de andere wang toekeren letterlijk betekende om je te schikken in je lot, te blijven staan als een ander je op je bek slaat en wachten op de volgende klap. Nu begrijp ik dat  elke weerstand een soort bewegwijzering is. Hier niet zoek een andere weg.

Vanuit de lucht lijkt het amphitheater op de doorsnede van een oog. Het gevecht tussen de gladiatoren is vergelijkbaar met onze perceptie van de werkelijkheid. Door onze ogen zien we tegenstellingen die er in de werkelijkheid niet zijn.

‘Geef de mensen brood en spelen…’ dan kun je ze laten doen wat je wilt. Ah over brood gesproken. Ik was het broodbakken nog vergeten te vermelden! Hoe lang het duurde voordat ik eindelijk een eetbaar brood gebakken had en hoe trots ik was. Hoe verschillend de reacties van de mensen om me heen, zelfs bij een platte pannenkoek zeiden sommige mensen nog iets liefs, iets bemoedigends waardoor ik het niet halverwege opgaf. De desem die ik meerdere malen cadeau kreeg en weer in de koelkast bedierf. Het verschil in het rijzen van de kwaliteit van de bloem die ik kocht, het kneden, het steeds weer kneden, hoe vaak ik het niet compleet weer vergat, hoe zacht het voelt als het klaar is alsof je een klein wezentje in een mandje legt. Het brooddeeg voelt als huid. Je kan van alles plannen als het  het even veranderlijk is en afhankelijk van de temperatuur en alle andere omstandigheden als ik. Het oefenen in geduld te hebben om het te laten rijzen, hoe vaak het deeg door het mandje heendroop voordat ik door had dat ik rijstmeel moest gebruiken omdat de andere bloem zich gewoon mengde met het deeg, hoe vaak ik vergat inkepingen in het brood te maken waardoor het uit elkaar scheurde en eruit zag als een open wond, en hoe het ruikt als het klaar was en hoe het smaakt als het nog warm is en de boter die je erop smeert ermee versmelt. Ik geloof dat ik door dat alles steeds beter leer wat het betekent dat met liefde iets te doen een uitwisseling van energie plaatsvind die luchtig maakt net als de kooldioxide het gerezen brood. Hoe langer en langzamer je met iets bezig bent hoe lekkerder de smaak en textuur van het leven.

Wat me weer doet denken aan Segal met zijn boekje over de monsters die maar niet willen dat hij gaat en zeggen; We love you so much we will eat you :o) niet oordelen over dat wat je niet weet scheelt een hoop emoties.

 

De zeven universele wetten – heel beknopt

door Marja de Vries, © 2007, Marja de Vries

Ten grondslag aan alle verschillende spirituele stromingen en wijsheidstradities ligt het inzicht dat het universum een prachtige achterliggende ordening kent. Terwijl alles in het universum voortdurend beweegt, verandert en werkt volgens een beperkt aantal universele wetmatigheden, hebben wij mensen de keuze om overeenkomstig deze wetmatigheden te handelen, of er juist tegenin te gaan. Door deze unieke mogelijkheid, hebben wij als mensen de gelegenheid om ervaringen op te doen. Die ervaringen kunnen we gebruiken om te leren en op basis daarvan is het mogelijk om ons bewustzijn te ontwikkelen.

Deze keuze is echter lastig te maken, wanneer we de universele principes niet kennen. Het herontdekken van de werking van deze principes lijkt daarom van belang in deze tijd van grote onbalans en wereldwijde veranderingen. Steeds meer mensen hebben behoefte aan een duidelijk en gefundeerd inzicht in deze universele wetten, zodat ze de mogelijkheid hebben om dit inzicht bewust toe te passen in hun leven en bij hun activiteiten. Als iets in lijn is met de universele wetten gaat het makkelijker, kost het minder moeite, komt het meer overeen met wie we in essentie zijn en is het meer in harmonie met het grotere geheel. 

In mijn boek ‘De Hele Olifant in Beeld’ beschrijf ik deze universele wetten uitgebreid en goed onderbouwd.

Het kort samenvatten van de universele wetten is het aller moeilijkste

Helaas bestaat er over de universele wetten veel verwarring, omdat ze vaak niet echt begrepen worden en vervolgens onjuist worden geformuleerd. Mijn boek is een poging om boven al die verwarring uit te stijgen en ook om de universele wetten uit de sfeer van mystificatie en (bij)geloof te halen. Ik heb mij daarom enorm ingespannen om de juiste bronnen, woorden en formulering te kiezen.

Ik heb lang geaarzeld om ook een poging te doen om de universele wetten heel beknopt te beschrijven. Het beknopt samenvatten van de wetten lijkt misschien simpel, maar is in de praktijk het aller moeilijkste. Het vraagt namelijk het werkelijk in de essentie doorgronden van die wetmatigheden en ook ik ben wat dat betreft nog steeds aan het leren. Dat gezegd hebbende is hieronder nu toch een poging om naar mijn beste vermogen deze met elkaar samenhangende universele wetmatigheden heel kort samen te vatten.

Om dezelfde redenen heb ik recenter – in 2016 – bovendien een iets uitgebreidere beschrijving van de universele wetten gemaakt, zie ‘De universele wetten kort 2016’

De eerste wet – De Wet van Eenheid

Alles dat bestaat komt voort uit één en dezelfde Eenheid of Bron. Deze Eenheid is een verenigd veld van bewustzijn dat aan alles ten grondslag ligt en dat de gehele schepping doordringt. Dit betekent dat de wereld niet bestaat uit van elkaar gescheiden dingen, maar uit relaties. Alles en iedereen is met al het andere verbonden. De kwaliteit van het achterliggend veld van bewustzijn is Liefde. Dit veld wordt bovendien ook beschreven als een veld van pure potentialiteit. Omdat alles uit dezelfde Eenheid voortkomt is alles dat bestaat in essentie ook bewustzijn, liefde en pure potentialiteit. Ook wij mensen zijn in essentie bewustzijn en liefde en ook het veld van pure potentialiteit is onze essentie. Hierdoor kunnen we in principe alles.

De tweede wet – De Wet van Overeenstemming

In het universum bestaan verschillende niveaus van werkelijkheid. Naast het niveau van de materiële werkelijkheid bestaan er nog andere, subtielere niveaus van de werkelijkheid. Dezelfde universele principes zijn werkzaam op al deze verschillende niveaus en daarom bestaat er eenheid en heelheid in het universum als geheel. De verschillende niveaus van de werkelijkheid zijn niet ruimtelijk van elkaar gescheiden, maar bevinden zich allemaal op dezelfde plek: gewoon daar waar we dagelijks leven. Alles wat bestaat in materie bestaat ook op de andere niveaus van de realiteit. Dus ook wij mensen hebben niet alleen een fysiek lichaam, maar ook niet-fysieke lichamen waarmee we bestaan op de andere niveaus van de werkelijkheid. Ons vermogen om de verschillende niveaus van de werkelijkheid waar te nemen, is afhankelijk van de bewustzijnstoestand waarin we ons bevinden. We kunnen leren om bewust onze aandacht te verschuiven naar de andere niveaus van de werkelijkheid. Omdat de verschillende niveaus geleidelijk in elkaar overgaan, beïnvloedt alles – dus ook alles wat wij als individuen doen – voortdurend al het andere.

De derde wet – De Wet van Trilling

Alles vibreert en is beweging, omdat alles dat bestaat energie is. Energie volgt de weg van de minste weerstand. Wanneer energie vrij kan stromen wordt met een minimum aan inspanning een maximum resultaat geboekt. Wordt de vrije energiestroom geblokkeerd, dan ontstaat weerstand en moeite. De wensen van ons ego bijvoorbeeld kunnen de vrije energiestroom blokkeren. Wanneer ons ego plaats maakt voor ons Hoger Zelf, gebeurt alles in ons leven – op basis van het principe van de minste weerstand – vrijwel ‘als vanzelf’ (Wet van Overgave).

Alles dat bestaat heeft een uniek trillingspatroon. Daarom is niets in het universum precies hetzelfde als iets anders. Ook wij mensen hebben ieder een uniek en complex trillingspatroon. We kunnen leren om bewust ons persoonlijke trillingsfrequentie te verhogen. Hoe hoger ons trillingsfrequentie is, des te beter zijn we in staat om ook de andere niveaus van de werkelijkheid waar te nemen.

Omdat energie de weg van de minste weerstand volgt hebben gelijke of bijna gelijke trillingsfrequenties de neiging om met elkaar mee te gaan trillen (Principe van Harmonische Resonantie), want trillingen die in fase zijn versterken elkaar, waardoor het minder inspanning kost. Het is op basis van dit principe dat we dat wat we als gedachten, gevoelens en overtuigingen uitzenden, aantrekken (Wet van Aantrekking). We kunnen dit principe in ons voordeel gebruiken om bewust aan te trekken wat we graag willen. Echter we zijn ons niet altijd bewust van alles wat we uitzenden. Door de werkelijkheid te zien als een reflectie van onszelf, kunnen we onszelf beter leren kennen (Spiegelprincipe). Een gevolg van deze wet is ook dat dat waar we onze aandacht op richten we in sterkere mate naar ons toetrekken (Wet van Aandacht). Door onze aandacht bewust niet op problemen te richten maar op wat we wél willen, kunnen we positieve veranderingen in ons leven creëren. Integriteit is de sleutel tot het optimaal profiteren van deze wet in ons leven. Wanneer we het beste in elkaar zien, bloeien relaties op en gaat energie weer stromen.

Bovendien stelt de Wet van Trilling dat hogere trillingen lagere trillingen kunnen transformeren terwijl dit niet omgekeerd geldt. Daarom bestaat er in het universum een natuurlijke neiging in de richting van de hogere frequenties. Zuivere Liefde kent een zeer hoge trillingsfrequentie. Wanneer we onze zielewens volgen, laten we de natuurlijke werking van het evolutionaire proces in de richting van de hogere vibraties in ons voordeel werken.

De vierde wet – De Wet van Polariteit

Dualiteit vormt de aard van het universum. Dat wil zeggen dat er geen absolute verschillen bestaan, maar dat alle verschillen relatief zijn. Want we nemen geen objectieve zaken waar, maar uitsluitend verhoudingen ten opzichte van elkaar. Alle tegenstellingen kunnen verzoend worden ‘op een hoger niveau’ in de vorm van een synthese, die meer is dan de som van de delen.

Ook waarheden zijn relatief. Wat we zien, is afhankelijk van ons perspectief. Iedere waarheid heeft vanuit zijn eigen perspectief zijn waarde, maar is slechts waar binnen een bepaalde context. Onze overtuigingen en onze staat van bewustzijn vormen de context van onze relatieve waarheid De paradox is dat er behalve vele relatieve waarheden ook een Absolute Waarheid bestaat (Wet van de Goddelijke Paradox). We kunnen verschillende meningen of standpunten herkennen als verschillende perspectieven van waaruit we naar iets kunnen kijken. We kunnen leren om ons eigen perspectief bewust te veranderen, en bovendien kan op basis van dit inzicht een dialoog verrijkend werken en helpen om een beter beeld van het geheel te krijgen.

De vijfde wet – De Wet van Ritme

Alles is voortdurend in verandering. Alles kent een bepaald ritme van komen en gaan. Er bestaan veel cyclische bewegingen, waarvan sommige kort duren en andere langer. Deze terugkerende bewegingen zijn niet een eindeloze reeks herhalingen van hetzelfde, maar cycli van ontwikkeling en vernieuwing. Groei verloopt niet lineair, maar als een spiraalsgewijs proces. Ontwikkeling voltrekt zich niet geleidelijk, maar kent chaotische periodes, die voorwaardenscheppend zijn voor het ontstaan van ingrijpende veranderingen. Ook wij mensen kennen een spiraalsgewijs evolutieproces. Hoe meer we in staat zijn om de ritmische golven van de spiraalsgewijze ontwikkeling van ons bewustzijn te herkennen, des te meer zullen we bewust ‘met de stroom’ mee kunnen bewegen en ons gesteund voelen bij dit proces.

De zesde wet – De Wet van Oorzaak en Gevolg

Iedere oorzaak heeft zijn gevolg en ieder gevolg heeft zijn oorzaak. Dat wat we waarnemen als de fysieke werkelijkheid zijn de zichtbare gevolgen van niet-zichtbare oorzaken. Met ons bewustzijn, onze intenties, gedachten en gevoelens in de niet- zichtbare wereld van oorzaak, creëren we de zichtbare wereld van gevolg. Daarom zijn bewustzijn en inzicht het vertrekpunt voor alles wat we ondernemen. Omdat alle gevolgen een oorzaak hebben, bestaat er niet zoiets als toeval. Toeval is een woord dat we gebruiken wanneer we de oorzaak niet kennen of het grotere overzicht missen. Synchroniciteit is het multidimensionale feedbacksysteem, waarbij we de gevolgen van wat we met onze intentie hebben veroorzaakt, herkennen als een betekenisvolle gebeurtenis. Naarmate ons bewustzijn ruimer wordt, nemen we deze synchroniciteit vaker bewust waar.

Wanneer we inzien dat de enige wens van onze ziel is om zich in de richting van hogere niveaus van bewustzijn te ontwikkelen, kunnen we moeilijke situaties zien als gelegenheden tot groei. Inzicht in de werking van deze wet verschaft ons bovendien de gelegenheid om met behulp van onze vrije wil een bewuste ‘veroorzaker’ te worden en die gevolgen te creëren die we wensen.

De zevende wet – De Wet van Dynamische Balans en de Gulden Snede verhouding

Alles in het universum is samengesteld uit twee schijnbaar tegengestelde, actieve beginselen. Deze twee actieve beginselen bestaan als talloze verschillende paren met hetzelfde grondpatroon van uitbreiding en samentrekking en worden vaak aangeduid als het mannelijk en het vrouwelijk principe. Het mannelijk principe – uitbreiding – is naar buiten gericht. Het vrouwelijke principe – samentrekking – is naar binnen gericht. Deze twee tegengestelde krachten werken in partnerschap en wanneer ze niet verstoord worden, creëren ze een staat van dynamisch evenwicht. Omdat alles in het universum is samengesteld uit deze twee aspecten, kennen alle energieën in het universum een permanent streven naar zo’n dynamisch evenwicht.

Ook in ieder van ons is zowel het naar buiten gerichte mannelijke principe als het naar binnen gerichte vrouwelijke principe aanwezig. We herkennen dit bijvoorbeeld in de vorm van het paar van ons rationeel-logisch verstand en ons gevoelsmatig-intuïtieve vermogen. Terwijl het rationeel-logisch verstand zich voornamelijk richt op uiterlijke zaken, richt het gevoelsmatig-intuïtieve vermogen zich op innerlijke zaken, en bovendien ook op onderlinge verhoudingen en op de relatie van onszelf met het grotere geheel. Onze westerse cultuur heeft de afgelopen paar duizend jaar een dominantie gekend van het analytische, naar buitengerichte, uit elkaar gaande mannelijke aspect. Door bewust gebruik te maken van onze vrije wil kunnen we dit evenwicht tussen het mannelijke en het vrouwelijke herstellen. Het gaat hier niet om een of/of keuze, maar om een efficiënte samenwerking tussen de twee principes. Dat betekent bijvoorbeeld meer balans tussen analyse en synthese, hoofd en hart, kwantiteit en kwaliteit, beweging en stilte, ik en wij, vrijheid en verantwoordelijkheid. Diep binnen in ons kennen we allemaal het streven naar evenwicht tussen deze beide tegengestelde maar complementerende krachten. Het is vooral onze ziel die ons dit verlangen naar innerlijk evenwicht geeft, en hoe bewuster we zijn van ons contact met onze ziel, des te krachtiger ervaren we deze innerlijke drijfveer.

Willen we niet alleen het evenwicht herstellen, maar ook ons bewustzijn ontwikkelen, dan is er een zekere onbalans nodig, die overhelt naar het vrouwelijke principe. Groei en ontwikkeling vinden namelijk plaats bij een zekere onbalans van dit dynamisch evenwicht, namelijk wanneer de verhouding tussen de twee principes overhelt naar het integrerende vrouwelijke aspect. Optimale groei en ontwikkeling vindt plaats wanneer de mate waarin deze onbalans overhelt naar het vrouwelijke aspect overeenkomt met de Gulden Snede verhouding. In andere woorden, deze Gulden Snede verhouding, die we overal in de ons omringende natuur aantreffen, is de optimale verhouding voor groei en ontwikkeling.

Deze universele wetten worden helder beschreven en uitvoerig onderbouwd in De Hele Olifant in Beeld, een boek van Marja de Vries dat inzicht geeft in het bestaan en de werking van Universele Wetten en de Gulden Snede, zowel gebaseerd op de gemeenschappelijke inzichten van de verschillende wijsheidstradities als op basis van wetenschappelijke inzichten die hiermee in overeenstemming zijn.

© 2007, Marja de Vries

Marja de Vries, ‘De Hele Olifant in Beeld, inzicht in het bestaan en de werking van Universele Wetten en de Gulden Snede’, 2007, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer

Marja de Vries ‘Samenlevingen in Balans, Naar een toekomst in harmonie met de universele wetten’, 2014, Uitgeverij Ankh-Hermes, onderdeel van VBK|media, Utrecht

Zie voor meer info www.marjadevries.nl