De satyr…
1433
post-template-default,single,single-post,postid-1433,single-format-standard,bridge-core-3.3.1,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-title-hidden,qode_grid_1300,footer_responsive_adv,qode-content-sidebar-responsive,qode-theme-ver-30.8.1,qode-theme-bridge,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-7.9,vc_responsive

De satyr…

Lust is een emotie waar niet veel over gesproken wordt. Het woord stuit al af op het oordeel voordat de betekenis ervan zich kan ontvouwen. Dat lust in het ene kaartendek Kracht wordt genoemd en in dat van Crowley hield me bezig. Mijn eerste reactie op het woord lust als een emotie, was verbolgen en wrokkig; dat lust van mannen wordt gedoogd en van vrouwen minder. Dus waar moet ik de kracht vandaan halen als dat lust zou zijn?
 
Tegelijkertijd begreep ik op dat moment pas wat ik mezelf ontzeg door lust zonder nadere beschouwing en onderzoek te veroordelen. Waar mijn oordeel vandaan komt was niet zo moeilijk te bedenken, opvoeding, christendom, cultuur, bouquet-reeksen, romantische films, reclame, rolmodellen.
 
Lust als gevoel kende ik wel. Het was een fijn gevoel, bevrijdend spannend en wild, paardrijden en motorrijden, flirten, zin hebben, zest. Seksualiteit. Alleen als je er gehoor aan gaf zonder over de consequenties na te denken en de risico’s in te dammen werd je als je pech had zwanger en volgde een cascade aan dingen die een te hoge prijs waren voor een nacht of enkele minuten plezier.
 
Toen mijn moeder zwanger was van mijn broer deelde mijn vader haar mee dat hij een baan gevonden had in Nederland. Hij zou gaan met of zonder haar, zei hij (waarschijnlijk toen zij verontwaardigd reageerde). Hij woonde bij een hospita toen hij mijn moeder leerde kennen. Daarvoor had hij bij zijn ouders thuis gewoond, had nooit de vrijheid gekend en toen hij met mijn moeder trouwde trok hij bij haar in. In het huis van haar ouders, haar toen al zieke en bedlegerige vader. Hij raakte niet lang daarna zijn baantje kwijt als apothekers assistent door de annexatie van Elten en vond een baantje bij de Albert Heyn als drogist. Dat betekende elke dag om 6 uur op en naar zijn werk en weinig perspectief voor de toekomst, hij moest wel iets anders zoeken maar hoe overleg je zoiets met een ander als diegene verstrikt zit in een net van opgelegde verantwoordingen en verplichtingen?
 
Voor hij mijn moeder leerde kennen was het plan van de familie dat hij een drogisterij over zou nemen, dat feest ging echter niet door toen hij het in zijn hoofd haalde om met een Duitse vrouw te trouwen. Welke nederlander zou er zo vlak na de oorlog naar een drogist gaan van een man die getrouwd was met een Duitse vrouw?
 
Dat Beatrix rond dezelfde tijd trouwde met een Duitse man heeft voor mijn moeder veel goeds betekent. Wat de Duitsers te verduren hebben gekregen nadat ze het boetekleed hadden aangetrokken is niet voor herhaling vatbaar. De mens is door gebrek aan eigenwaarde te snel geneigd om zich boven een ander te willen plaatsen. Ik krijg al buikpijn als ik deze woorden schrijf. ‘De Duitsers’ waren de vijand, en soms praten mensen nog zo ongenuanceerd. De mensen die in de oorlog vochten waren gewone mensen, met een gezin en een familie, in sommige gezinnen was de vader Nederlands en de moeder Duits en soms was het andersom. Deze gewone mensen hadden buren en vrienden die net over de grens woonden. De beslissingen die van bovenaf genomen worden vanuit de gedachte dat je als mens kan bedenken wat goed is voor een ander, zijn funest voor het geheel. Dat de mieren zelfs de mieren die gehandicapt voorop sturen als de verkenners geeft voor mij aan dat dit iets natuurlijks is, en dat het iets bijzonders vereist van de mens om hier bovenuit te stijgen. 
 
Zest en passie zijn als een vonk die alles weer in vuur en vlam kan zetten, zonder vonk geen phoenix, zonder vlam geen warmte, geen vuur, geen aandrijfkracht. 
 
Passie geeft je vleugels zodat je boven de materie uit kunt stijgen en het geheel kunt beschouwen in al zijn facetten. Het is beter om goede keuzes te maken als je het geheel kan overzien, als je jezelf en alle verbindingen kan overzien vanaf de buitenkant. Dat de vleugels smelten als je te dicht bij de zon komt spreekt voor zich.
 
Als het wiel (TAROT, de 22 spaken in het wiel) is vastgelopen in de klei valt je iets toe dat het wiel weer in beweging kan brengen. Het nieuwe aan te nemen en in de diepte van het onbekende te springen zonder te weten wat je te wachten staat aan de andere kant vereist evenveel heldenmoed als het af te wijzen en niets te doen terwijl je wegzakt in het drijfzand je eigen moraal of principes tot de dood je eindelijk verlost en de verandering brengt. Grijp je de kans of weiger je elke hulp van buitenaf?
 
Iemand zei laatst tegen me give en take onderdeel is van dezelfde cyclus. Schenken hetzelfde als ontvangen (gevuld worden) Er zit wat in. Beiden vereisen toestemming van de ander.
 
Passie vereist een goed gevoel voor humor. De satyr is er niet om je te kwellen, maar om je te laten genieten, en te laten schuddebuiken van het lachen zodat je weer beseft dat je het leven en de gebeurtenissen weer eens te serieus (persoonlijk) neemt.
 
De kaart symboliseert verschillende aspecten en beschouwingen die zich nu verenigen en samensmelten tot een kracht, een ‘orgie’ van ervaringen. Deze ervaringen moet je los zien van moraal en rede. De verscheidenheid aan energieën die nu door je heen gaan stromen hebben een archetypische creatieve orde.
 
Het beest in ons kan niet getemd en geïntegreerd worden door het te bestrijden en/of te proberen het te onderdrukken, maar door het aan te kijken en een dialoog ermee aan te gaan en tot een compromis te komen. Het hierbij ontwikkelde vermogen om een gelijkwaardige dialoog met de ‘multitudes’ in jezelf aan te gaan is de enige vaardigheid die je kan helpen om over je oude angsten en beperkende conditioneringen heen te komen.
 
Deze worden op de kaart verbeeld door de heiligen die je met gevouwen handen op de achtergrond van de kaart ziet staan.
 
De tien cirkels die achter de vrouw en de leeuw zijn afgebeeld, stralen nu nog maar halfhartig, de aangeleerde en opgedrongen moraal brokkelt eindelijk af en door de scherven straalt al het licht van je eigen inzichten. Deze pulseren al bovenin de kaart, en zullen als een slang door je lichaam heen kronkelen en alles wat daar vastgekoekt zit losweken en lucht brengen in de vastheid die als een steen op je maag ligt. De oude wereld, de herinneringen die niet goed verwerkt zijn, die nog ronddolen in je geest kunnen eindelijk gevoeld worden en dan oplossen in het niets. Verbindingen zullen hersteld worden zodat het water weer kan stromen over de uitgedroogde vlaktes, en de ‘eigen’ wereld kan worden gecreëerd zoals het bedoeld was.
 
Dit proces is wederom verbeeld in de staart van de leeuw; je ziet een serpent met de kop van een leeuw. De blik van de vrouw is gericht op de urn waarin het vuur brand. Ze wordt totaal geabsorbeerd door de energie van transformatie die inherent is aan elke bewuste, totale overgave. Dit is ook het geheim van tantra, het bewust jezelf zijn waardoor je de compleetheid van ieder moment kan bevatten en alles in het leven accepteert en niets meer in jezelf ontkent of afwijst.
 
De passie zal alleen zijn waardevolle creatieve potentie kunnen onthullen als het voluit geproefd, ingeademd en gedronken wordt. Alleen door die complete ervaring kan de passie in al zijn veelzijdigheid begrepen en doorvoelt worden en geïmplementeerd worden in elke cel (gen) en gebruikt worden voor je eigen bewustwordingsproces. De weg naar het licht voert door ALLE aspecten van het duister.
 
Geen warmte zonder wrijving, zonder wrijving geen glans.
 
Satire
The word satire comes from the Latin word satur and the subsequent phrase lanx satura. Satur meant “full” but the juxtaposition with lanx shifted the meaning to “miscellany or medley”: the expression lanx satura literally means “a full dish of various kinds of fruits”.
An obsolete kind of literary composition in which the vices and follies of the author’s enemies were expounded with imperfect tenderness. In this country satire never had more than a sickly and uncertain existence, for the soul of it is wit, wherein we are dolefully deficient, the humor that we mistake for it, like all humor, being tolerant and sympathetic. Moreover, although Americans are ‘endowed by their Creator’ with abundant vice and folly, it is not generally known that these are reprehensible qualities, wherefore the satirist is popularly regarded as a sour-spirited knave, and his every victim’s outcry for codefendants evokes a national assent. [Ambrose Bierce, “Devil’s Dictionary,” 1911]
 
Proper satire is distinguished, by the generality of the reflections, from a lampoon which is aimed against a particular person, but they are too frequently confounded. [Johnson]
 
In whatever department of human expression, wherever there is objective truth there is satire [Wyndham Lewis, “Rude Assignment,” 1950]
Geen reactie's

Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.