29 aug Praktische vaardigheden
Transscript, nice witty speech.
Door Michael Yapko.
Ik ben Anthony erg dankbaar voor het organiseren van deze lezing. Zijn idee van hem om psychologie uit te leggen aan het publiek, is in mijn ogen een van de belangrijkste dingen die wij, als psychologen, kunnen doen. De hoeveelheid informatie is zo uitgebreid en de kwaliteit van de informatie is in de loop van de tijd zo sterk verbeterd dat er veel te delen valt, en we hebben deze avond relatief weinig tijd, ik hoop u desalniettemin iets meer inzicht te kunnen geven over de meest belangrijke zaken.
In ongeveer 45 minuten zal ik iets vertellen en daarna kunt u vragen stellen. Laat me beginnen met een verhaal dat je aan het denken kan zetten over dit onderwerp.
Toen ik een jonge psycholoog was, in 1829, werkte mijn eerste baan in een psychiatrische instelling, en ik was degene die de opnames deed. Het was mijn taak om nieuwe patiënten op de afdeling op te nemen. Dit was een afgesloten faciliteit. Mensen worden niet opgesloten omdat het goed met ze gaat. Ze gaat helemaal niet goed. Dus het was mijn taak om ze te interviewen, en erachter te komen waarom ze daar waren, wat er in hun leven gebeurd was, wat men verwachtte van de ziekenhuisopname, welke medicijnen ze gebruikten, wat het behandelplan was, al dat soort dingen. Nu, ik was jong, ik was onervaren, en voor mij bleek de mogelijkheid om vele honderden mensen te interviewen in een relatief korte tijd cruciaal voor alle dingen waar ik met u over ga praten vanavond.
Ik zou mensen interviewen die de ergste ervaringen hadden gehad die je je maar kunt voorstellen, mensen die waren verkracht, gemarteld, verminkt, mensen die letterlijk hun thuisland waren ontvlucht terwijl de kogels langs hun hoofd vlogen, mensen die hun hele familie in één klap verloren, door een vliegtuigongeluk of een auto-ongeluk, mensen die de ergste tegenslagen hadden meegemaakt die je je maar kunt voorstellen.
En toen ik deze mensen interviewde, was het niet moeilijk om te begrijpen waarom ze gebroken waren, waarom ze zo wanhopig waren, waarom ze het leven hadden opgegeven. Dat was natuurlijk op zijn zachtst gezegd een interessante les.
Het medeleven, de empathie te voelen was heel makkelijk. Maar wat me klinisch fascineerde, en wat ook relevant is voor waar we het vanavond over gaan hebben, is dat toen ik mensen interviewde die deze gruwelijke ervaringen hadden meegemaakt, er mensen waren die depressief hadden moeten zijn, maar dat niet waren, en ik wilde weten waarom niet.
Hoe zat het met de manier waarop deze mensen omgingen met hun ervaringen, wat hadden of deden zij dat hen op de een of andere manier beschermde tegen depressie? Uit deze vraag ontstonden vier onderzoeksvragen die me nu al meer dan 40 jaar bezighouden. Denk na over uw antwoord op deze vragen, want we gaan erover praten.
De eerste vraag was: “Zijn er vaardigheden die mensen hebben die hen beschermen tegen depressies?” Heel interessant. Als je mensen rechtstreeks vraagt: ‘Goh, iedereen die heeft meegemaakt wat jij hebt meegemaakt, zou depressief zijn. Jij bent het niet. Waarom niet?’ De mensen gaven me zeer inzichtelijke antwoorden zoals: “Ik weet het niet”, of ze zeiden: “Nou, ik denk dat ik gewoon een lotje uit de loterij ben”, of “Het zullen wel goede genen zijn”, maar ze konden niet echt een eenduidige verklaring geven.
Ze leefden het gewoon. Ze waren gewoon zichzelf, deden wat ze deden. Dus als jonge onderzoeker die mensen interviewt en een miljoen vragen stelt, ontdekte ik dat ze van moordmysteries hielden, en houden van wandelen in het park, en ze speelden graag met hun kinderen en kleinkinderen, en ze hielden van ijs , en ze houden van allerlei dingen maar wat was de reden? Welnu, die vraag hebben we nu beantwoord. Het was het ijsje.
Was het maar zo simpel.
Laten we beginnen te identificeren welke patronen aanwezig zijn hoe keken deze personen tegen dingen aan, op welke manier definiërden ze problemen, en hun relaties. Hoe deden ze dat? Uit dit onderzoek kwam heel duidelijk naar voren dat ze bepaalde organisatorische vaardigheden hadden en zo hun leven konden organiseren. Houd deze zin in gedachten: organisatorische vaardigheden om het leven te organiseren.
De vraag die hieruit voortkwam was, oké, als ik denk dat ik vat heb op wat er met deze mensen aan de hand is, wat we van hen kunnen leren, leidt dit tot de tweede vraag: “Zouden de vaardigheden die deze mensen hebben aan te leren zijn?” Is dat niet het doel van therapie, mensen helpen deze vaardigheden te ontwikkelen vaardigheden die voor hen niet vanzelfsprekend zijn, maar intuïtief zijn voor anderen?
De derde vraag die toen opkwam was de meest opvallende onderzoeksvraag: “Kunnen we wetenschappelijk, empirisch bewijzen dat wanneer mensen deze specifieke vaardigheden kunnen leren, en het een verschil maakt, en de zwaarte van de depressie vermindert, de frequentie van de depressies vermindert, hun kwetsbaarheid vermindert en ze minder vaak en snel terug zullen vallen, en de impact van hun depressie op de mensen om hen heen vermindert?” Dit is helaas een van de bijkomstigheden van depressies. Het raakt niet alleen degene die depressief is.
Een van mijn recente boeken heet Depressie is besmettelijk, en hiermee bedoel ik niet zoals een virus, of zoals bacterien, maar sociaal gezien. Als je een kind bent van een depressieve ouder, is je kans op een depressie drie tot zes keer groter dan wanneer je het kind bent van een niet-depressieve ouder. Alleen al het hebben van een depressieve ouder is een enorme risicofactor, niet een kleine, maar een grote. Dus kunnen we bewijzen dat door mensen te helpen die vaardigheden beter te ontwikkelen, we een verschil kunnen maken?
Dan heeft de vierde vraag logischerwijze te maken met preventie. Houd er rekening mee dat ik deze vragen al meer dan 40 jaar stel, er waren tijden dat we nog geen goede antidepressiva hadden. We hadden medicijnen die niet bijzonder effectief waren, en mensen wilden ze niet nemen. Ze hadden vervelende kleine bijwerkingen, zoals de dood. Dus in 40 jaar tijd zijn al die dingen veranderd. We hebben betere medicijnen, we hebben veel betere psychotherapieën, een veel beter inzicht in wat depressie is, wie kwetsbaar is en onder welke omstandigheden, en het idee om zelfs maar aan depressie te denken in termen van preventie was destijds nog een utopie. We hadden geen goede behandeling, laat staan goede mogelijkheden voor preventie.
Dus ik zal mijn antwoord op alle vier deze vragen samenvatten: ja, ja, ja en ja.
Wat we hebben geleerd is dat er bepaalde risicofactoren zijn. Een risicofactor is alles wat de kans vergroot dat iemand aan een bepaalde ziekte of aandoening lijdt, en toen ik depressie begon te bestuderen, kenden we precies twee risicofactoren: het geslacht en de familiegeschiedenis.
We weten nu dat er tal van risicofactoren zijn, factoren die de kwetsbaarheid voor depressie vergroten, en ik ga het vanavond hebben over enkele van de belangrijkste.
Een deel van wat uit die eerste studie kwam, was de erkenning dat het niet alleen is wat je overkomt. Weet je, voor de mensen die zeggen: “Nou, de reden dat ik depressief ben, is omdat dit is wat er met me is gebeurd toen ik een kind was,” of: “De reden dat ik depressief ben, is omdat ik mijn baan ben kwijtgeraakt,” of: “De reden dat ik depressief ben, is omdat deze persoon het uitmaakte”, dat is echter maar een deel van de waarheid. Het gaat veel minder om wat er werkelijk met je gebeurt en veel meer om hoe je wat er gebeurd interpreteert, welke betekenis je eraan geeft, welke waarde je toekent aan de gebeurtenissen.
Een deel van wat we hebben geleerd, is dat er een fenomeen is dat we ook wel de attributie-theorie noemen, een patroon waarin mensen reflexmatig, onbewust, de betekenis van gebeurtenissen interpreteren. En dit is iets dat we serieus moeten nemen, omdat dit een van de sterkste risicofactoren is, zoals ik zo dadelijk zal bespreken.
Maar laten we teruggaan naar de meest elementaire vragen. Als we de vraag stellen: “Wat is depressie?” Nou, depressie wordt technisch gezien beschouwd als een stemmingsstoornis, maar het is veel meer dan dat. De wortels van een depressie reiken tot in de geschiedenis van iemands leven. Het beïnvloedt niet alleen je humeur, het beïnvloedt je fysiologie, je lichamelijke gezondheid en depressie is een risicofactor voor veel verschillende fysieke aandoeningen, met name hart- en vaatziekten. Er zijn zelfs cardiologen over de hele wereld die als eerste een screening op depressie aanbevelen als er een vermoeden is op met name hart- en vaatziekten.
Het gaat over je vermogen om constructief te denken en beslissingen te nemen, en een van de dingen waar ik het straks over zal hebben, is de kwaliteit van de beslissingen van mensen, en hoe hun manier van beslissingen nemen in feite onbedoeld depressies verergerd. Depressies beïnvloeden je prestaties in je werk en het vermogen om goed te functioneren in het werk dat je doet. Het beïnvloedt je concentratie, hoeveel werkgerelateerde ongevallen waarbij mensen schade oplopen en of het leven van andere mensen schaden, worden veroorzaakt door onoplettendheid, veroorzaakt door depressie. Depressies beïnvloeden relaties. Het is moeilijk om in de buurt te zijn van mensen die depressief zijn. En het leidt vaak tot meer isolement en verergering van de depressies.
Ik kan nog lang doorgaan over de alle wortels die uit de depressie voortkomen, maar je zult wel begrijpen dat dit niet alleen een slecht humeur is. Veel dingen zijn erg hardnekkig, de ongezonde gedragspatronen die in de eerste plaats aanleiding geven tot depressie, die soms een leven lang de kwaliteit van het leven negatief beïnvloeden. Dus als we de vraag stellen: “Wat veroorzaakt depressie? Wordt depressie veroorzaakt door …” kijk naar deze lijst.
Als je al deze factoren zou onderzoeken, zou je tot de conclusie komen dat er voor al deze factoren overvloedig bewijsmateriaal is, en als je naar deze lijst kijkt, zul je merken dat sommige van deze factoren biologische factoren zijn, sommige van deze factoren zijn psychologische factoren, sommige van deze factoren zijn sociale factoren.
En hoe meer we leren over depressie, hoe meer we beseffen hoe bepalend het sociale aspect van deze factoren is, dat zoveel van de risicofactoren voor depressie, als ik het heb over depressief ouderschap en waarom kinderen van depressieve ouders een veel hoger risico lopen, dan weet je dit is niet genetisch bepaald. Het ontstaat door gebrek aan een rolmodel dat je kan leren hoe je om kan gaan met je stemmingen. Je kan kinderen niet leren wat je niet weet.
Wat is de relatie tussen gezinsstructuur, gezins copingstijlen, gezinssfeer en depressie? En om het voorlopig algemeen te houden, er zijn enkele zeer belangrijke factoren die in dit krachtveld werkzaam zijn. Daarom schreef ik het boek ‘Depressie is besmettelijk’, omdat deze factoren nu op verschillende terreinen worden erkend.
(Ongelovelijk hoe traag dit gaat als je bedenkt dat Virginia Satir (26 June 1916 – 10 September 1988) dit al duidelijk maakte, American author and psychotherapist, recognized for her approach to family therapy.)
Dus om dat punt samen te vatten, hoe belangrijk is het om een multidimensionaal gezichtspunt te waarderen en in te nemen? Ja, biologie is van belang, maar verrassend genoeg niet zo belangrijk als je zou denken, wanneer we kijken naar wat de genetische variantie wordt genoemd, in hoeverre spelen genen een rol bij depressie? Is er een depressie-gen? Nee.
Zijn er genen die mensen kwetsbaar maken voor depressie? Misschien. Dus als we naar biochemie kijken, ja, dat is een factor. Als we kijken naar ziekteprocessen, zijn er veel ziekten waarbij depressie een voorspelbaar gevolg is. Als we naar medicijnen kijken, zijn er veel medicijnen die depressie als voorspelbare bijwerking hebben. Biologie is belangrijk, maar als we kijken naar genetische variantie, ligt dat cijfer tussen 0,3 en 0,4. Dat vertegenwoordigt een milde, op zijn best matige, genetische invloed.
Dus als we kijken naar de invloed van de psychologische factoren, de individuele geschiedenis, individuele probleemoplossende stijlen, individuele copingsstijlen, dan zijn dit het soort dingen die in het domein van de individuele psychologie liggen. Een andere die ik zojuist noemde, is de attributie-stijl, de gebruikelijke of reactieve manier van de mens om betekenis te geven aan bepaalde gebeurtenissen. En de sociale kant van de vergelijking.
Zoals we hebben geleerd van onderzoeken naar de prevalentie van depressie, een vakgebied dat epidemiologie wordt genoemd, is dit bijzonder onthullend. Ik weet niet of je de grote aankondiging vorig jaar van de Wereldgezondheidsorganisatie hebt gezien. Welnu, in 2004, de Wereldgezondheidsorganisatie, die alle soorten gezondheidsproblemen over de hele wereld controleert, waaronder depressie maar ook andere dingen, kanker, aids, MS, noem maar op. Deze verklaarde 2004 depressie tot de vierde oorzaak van menselijk lijden, na kanker, hartaandoeningen en verkeersongevallen. Ze voorspelden in 2004 dat depressie tegen het jaar 2020 op nummer twee zou staan. In werkelijkheid bereikte depressie eind 2013 de tweede plaats. Vorig jaar, net rond deze tijd, werd depressie uitgeroepen tot de belangrijkste oorzaak van menselijk lijden en zich beperkt of gehandicapt te voelen, en het aantal neemt toe. Er is geen demografische groep waar de cijfers dalen. In elke demografische groep gaan de cijfers omhoog.
Als we naar de epidemiologie kijken, zijn het de 25- tot 44-jarigen die de grootste groep depressieve patiënten vertegenwoordigen, maar de snelst groeiende groep zijn hun kinderen, en dit is een van de dingen waar ik me grote zorgen over maak, dat wanneer je een 14-jarige of een 15-jarige die al aan een depressie lijdt, de tekenen vertoont, de symptomen heeft, ermee omgaat, dat is een reden tot bezorgdheid. Wat een nog grotere reden voor bezorgdheid is, is wat er over 10 jaar gebeurt, wanneer deze depressieve adolescent ouder wordt.
We hebben nu drie-generatiestudies die opmerkelijk duidelijk aantonen dat depressie van generatie op generatie toeneemt. Ik maak me vooral zorgen om de jongsten onder ons, die op dit moment om allerlei redenen een zeer verhoogd risico lopen. Een van de punten is de sociale kant van depressie, waarom neemt depressie zo dramatisch toe? Denk na over uw antwoord.
Welnu, de maatschappelijke structuur is in de loop van de tijd radicaal veranderd, en als we kijken naar zaken zoals de invloed van technologie, vertegenwoordigt de smartphone die je bij je hebt een van de grootste risicofactoren die er is voor jonge mensen van vandaag, die er is geen andere manier om het te beschrijven, verslaafd is aan de technologie, enquête na enquête toont aan dat als je iemand vraagt om twee uur niet op zijn telefoon te kijken, ze heel slecht reageren. Het is zo ingebakken in hun perceptie van kwaliteit van leven, en als algemeen principe geldt, hoe meer tijd je voor een scherm doorbrengt, of het nu een kleine of een grote is, hoe groter de kans dat je aan een depressie lijdt. Je hebt gehoord over wat mensen de epidemie van eenzaamheid noemen. Paradoxaal genoeg sterven mensen in deze vreselijk overvolle wereld van eenzaamheid, en het feit dat mensen zo niet verbonden zijn, speelt hierbij een belangrijke rol.
Dus als ik praat over wat depressie veroorzaakt, is het beste antwoord dat ik je kan geven veel, veel dingen, en dat is precies waarom het pad van elke persoon naar een depressie anders is. Daarom zal de weg die deze persoon uit een depressie zal vinden, uniek zijn.
Is er een beste behandeling voor depressie? Absoluut niet. Is er een beste aanpak? Absoluut niet. De beste aanpak is degene die voor u werkt, en dat is een belangrijk ding als consument, dat wanneer u eraan denkt om hulp te zoeken, u moet profiteren van het feit dat er experts zijn die deze dingen al heel lang bestuderen tijd, en veel hebben geleerd, en weten hoe je de behandeling vrij goed kunt doen, dat je pad anders en uniek zal zijn. Er is geen gestandaardiseerde behandeling. Er is geen gestandaardiseerde manier om dit te doen. Dit is dus een belangrijk punt: ik heb het nu over uw risicofactoren, de uwe, u als individu. Ze zijn niet hetzelfde als die van anderen.
Als ik zeg dat elke persoon zijn eigen weg naar binnen heeft en zijn eigen weg naar buiten zal moeten ontwikkelen, is het jouw taak om te leren waar je gevoelig voor bent, erachter komen wat een risico voor jou is. Wat voor de een erg lastig is, is voor de ander niet in het minst lastig. Wat de een koste wat het kost te vermijden, daar pakte een ander vrolijk aan. Iedereen is anders, dus als we dit onder ogen zien, begrijpen we dat individuele aandacht besteden aan, en leren over jezelf, een van de belangrijkste dingen is die je kunt doen.
Nu geldt dat voor ongeveer de helft van de mensen die medicijnen slikken. Dat als u alleen medicijnen gebruikt, het iets is om te heroverwegen. Medicijnen hebben het hoogste terugvalpercentage van elke vorm van behandeling. Dus zelfs als je een fan bent van medicijnen, en geloof me, er zijn mensen die de hele tijd tegen me zeggen: “Die medicatie heeft mijn leven gered.” en ik geloof ze. Er is geen reden om ze niet te geloven, maar het punt dat ik maak, is dat het niet genoeg is. Het is niet genoeg, en dit is waarom het niet genoeg is;
Het verleden, wat voor leed, welke trauma’s, welke situaties je ook hebt meegemaakt, ik snap dat. Ik luister de hele tijd naar die ervaringen, en ze zijn tragisch, maar als we de vraag stellen: “Wie overwint een depressie en wie niet”, zullen de mensen die naar voren kijken, beginnen gedachten te beoefenen in termen van: “Hoe wil ik dat mijn leven is?” het beter doen dan de mensen die zich blijven concentreren op het verleden, het onveranderlijke verleden, en dat is echt de sleutel. Drugs gaan je daar niet bij helpen.
Dus … laat ik ze benoemen.
De interne oriëntatie,
het genereren van stress,
het herkauwen
globaal denken en ten slotte
onrealistische verwachtingen.
Laten we elke risicofactor afzonderlijk bekijken en hoe deze uw algehele kwaliteit van u ervaringen beïnvloedt.
De eerste, de interne oriëntatie, als ik het heb over de interne oriëntatie, bedoel ik heel eenvoudig wat mensen doen is dat ze zichzelf als referentiepunt gebruiken. Ze gebruiken hun gevoelens om beslissingen te nemen. Ze gebruiken hun gevoelens om de dingen te interpreteren die ze interpreteren, gebeurtenissen die in hun leven plaatsvinden. De innerlijke oriëntatie drijft je naar binnen. Er zijn zelfs enkele depressieschrijvers die depressie hebben neergezet als de meest narcistische van alle staten. Dat is duidelijk overdreven, maar het spreekt wel over de kwaliteit van zelfabsorptie, wat ik bedoel met de interne oriëntatie, en als je je gevoelens gebruikt als indicator van wat je moet doen, ga je fouten maken. Als ik spreek over interne oriëntatie bedoel ik subjectiviteit. “Dit is wat ik geloof. Dit is hoe ik me voel. Dit is hoe het is.”
Wanneer mensen slechte beslissingen nemen die hun leven onbedoeld erger maken, bedoel ik het genereren van stress, maar het punt dat ik nu wil maken is wat kan je hieraan doen? Hierbij stel ik dat: “Het doel is om te leren om de realiteit te testen.” Een van de belangrijkste vaardigheden die je in het leven kunt ontwikkelen, is het testen van de realiteit. “Hoe kan ik in de omgang met anderen erachter te komen of dit echt is wat er aan de hand is?” Als je kijkt hoe mensen vaak in problemen komen, is dat wanneer ze van binnen verstrengeld raken in wat ze toevallig ook geloven en dat is vaak iets wat bijna niets te maken heeft met wat er werkelijk aan de hand is.
Clinici noemen dit cognitieve rigiditeit. In gewone taal betekent het dat het belangrijkste probleem met depressieve mensen is dat ze dingen denken en dan de fout maken om het echt te geloven. Denken is potentieel gevaarlijk en zonder het vermogen om buiten jezelf te gaan en de realiteitstest te leren, kun je alleen maar een gevangene worden van je eigen aannames, en als je eigen gedachten negatief zijn, denk je dat je problemen hebt.
Dat is de reden waarom, vooral hier in Australië, waar CGT een van de meest toegepaste benaderingen is, en terecht, mensen helpen de cognitieve vaardigheden te leren hoe ze informatie kunnen verzamelen en practiseren in plaats van alleen maar naar ongegronde conclusies te trekken en te geloven, dit heeft natuurlijk ook te maken met het sociale isolement. Een van de waarden van relaties is wanneer je mensen zo dicht bij je hebt dat je tegen hen kunt zeggen: “Dit is wat er aan de hand is. Dit is wat ik ervan vind,’ en hopelijk geven ze genoeg om je en zijn ze dichtbij genoeg om tegen je te kunnen zeggen: ‘Ik denk niet dat je daar gelijk in hebt.’ Daarom is cognitieve flexibiliteit de belangrijkste vaardigheid om cognitieve rigiditeit tegen te gaan. Hoe kun je jezelf trainen om meerdere verklaringen te genereren voor dingen die gebeuren?
Simpel voorbeeld. Ik bel je op. Je bent niet thuis. Ik laat een bericht achter. ‘Hallo, het is Michael. Het is 10:00 uur. Bel me terug.” Het is nu 22:00 uur ’s avonds en je hebt me niet teruggebeld. Als ik een depressief persoon ben, wat is dan mijn voorspelbare toeschrijving of verklaring waarom je me niet terugbelde? “Je geeft niet meer om mij.” Dat zal me opvrolijken, maar daar blijft het niet bij. Dan gaat het naar het volgende niveau van: “Hoe komt het dat mensen niet om me geven? Waarom reageren mensen nooit op mij? Waarom blijven mensen niet allemaal mijn vrienden?” Voor je het weet, heeft deze persoon dit opgebouwd en dit opgebouwd tot het letterlijk een suïcidale crisis is omdat je ze niet terugbelde.
Het is een fascinerend veld en het wijst op het feit dat dit niet alleen cognitieve processen zijn die plaatsvinden. De stemming beïnvloedt hen. Je stemming beïnvloedt wat je je herinnert. Je humeur beïnvloedt hoe je je herinnert. Je humeur beïnvloedt de kwaliteit van de keuzes die je maakt. Voor de hand liggende voorbeelden. Als je boos bent, ben je dan min of meer bereid om risico’s te nemen? Meer. Als je bang bent, ben je dan meer of minder geneigd om risico’s te nemen? Minder. Je gemoedstoestand beïnvloedt je waarnemingen. Je gemoedstoestand beïnvloedt de kwaliteit van beslissingen, en mensen helpen betere beslissingen te nemen, de stemming uit het proces filteren, is een van de belangrijkste dingen die we klinisch doen in het therapeutische werk dat we doen. Dus je kijkt naar deze dingen. “Isoleer niet. Socialiseren.” “Ik heb er geen zin in.” “Stop met drinken.” “Ik heb er geen zin in.” Waarom zeg ik stop met drinken? Als u depressief bent, als u vatbaar bent voor depressie, zou uw alcoholgebruik nul moeten zijn. Alcohol is een slechte drug voor mensen die depressief zijn of vatbaar zijn voor depressie. Het is aangetoond dat het dezelfde zenuwbanen verergert als depressie. Als u een depressief persoon bent, zou uw alcoholgebruik nul moeten zijn. Als je dat tegen iemand zegt, vooral als ze Australisch zijn, zeggen ze: “Ik denk het niet. Dat ga ik niet doen.” Slechte keuze.
Dus het vermogen om piekeren om te zetten in actie, en als we kijken naar de dingen waar mensen over piekeren, gaat het bijna altijd over relaties en waarschijnlijk nummer twee zijn school- en werkgerelateerde problemen, maar relaties zijn de meest prominente. Veel van de relaties zijn natuurlijk relaties uit het verleden. Dit is een van de factoren van depressie. Elk probleem heeft een structuur. Elk probleem, elk diagnostisch label, heeft componenten.
Dus zeggen ze dingen als: “Ik zal nooit gelukkig zijn.” Een voorspelling voor de toekomst. “Waarom niet?” “Omdat ik het nooit ben geweest.” “Ik krijg nooit een goede baan.” “Waarom niet?” “Omdat ik nog nooit een goede baan heb gehad.” “Ik zal nooit een goede relatie hebben.” “Waarom niet?” “Omdat ik er nog nooit een heb gehad.” En, natuurlijk, de meest populaire van allemaal: “Ik zal pas gelukkig zijn als mijn ouders me beter behandelen toen ik een kind was.” Zolang iemand verstrikt raakt in die lus, gaan ze nergens heen, waarom het zo ongelooflijk belangrijk wordt om tot actie over te gaan.
Ik moet mensen er constant aan herinneren: “Welke geschiedenis je ook hebt, je bent meer dan je geschiedenis. Je bent meer dan welk kenmerk je ook denkt te hebben. Je bent meer dan je baan. Je bent meer dan je titel. Je bent meer dan je inkomen. Je bent meer dan je lichaamslengte. Je bent meer dan hoeveel likes je krijgt op Facebook of Instagram of een van deze andere sociale media-dingen.” Al die dingen doen er uiteindelijk niet toe en kunnen niet de basis zijn voor het definiëren van jezelf.
De volgende risicofactor, een van de sterkste, is wat een globale cognitieve stijl wordt genoemd. Als er al zoiets zou bestaan als een typische depressieve persoon, wat er natuurlijk niet is, maar als er zoiets bestaat, is een van de belangrijkste kenmerken de globale cognitieve stijl. Globale cognitieve stijl betekent dat de persoon er toe neigt elke unieke in wezen unieke situatie als iets algemeens te beschouwen. Haar vriend maakt het uit met haar. Ze zegt: “Mannen.” Zijn vriendin maakt het uit met haar. “Vrouwen.” Dat is te algemeen denken, alsof ze allemaal hetzelfde zijn.
Dus ik zal de klant de taak geven om elke stap bij het douchen uit te stippelen. Ik wil dat je doet alsof iemand die het nog nooit eerder heeft gedaan jouw volgorde kan opvolgen, en het is jouw taak om te garanderen dat ze daarin slagen. Breng het de volgende keer terug naar mij. Ze komen de volgende keer terug. Ze hebben drie stappen;
- Nat worden
- Inzepen
- Afspoelen
Als dat alles is wat je kan bedenken, wat zegt dat dan over je vermogen om specifiek te zijn en problemen op te lossen? Ik ben degene die dan moet zeggen: “Neem me niet kwalijk, maar hoe weet men waar de douche is? En als men weet waar de douche is, hoe open je dan de deur? En hoe loop je door de deur? En hoe zet je de lichtschakelaar aan? En hoe sluit je de deur? En vergeet je niet om je kleren uit te doen? En hoe zit het met het openen van de douchedeur of het verplaatsen van het douchegordijn en het naar binnen reiken en de warme en koude kraan aanzetten en het dan testen, en dan de schakelaar van bad naar douche omzetten?
En tegen de tijd dat je de volgorde hebt bepaald, zijn er, afhankelijk van de hoeveelheid details, minstens 50 stappen nodig om te douchen. En wat als je er één mist? Je wist niet dat je de schakelaar van badkraan naar douche moest omzetten, dus daar sta je daar naakt te kijken naar water dat door het afvoerputje wegloopt. En je denkt; Ik ben zo’n loser. Iedereen kan douchen, alleen ik niet. Wat is er mis met mij? En dat is het punt. Zodra ik dit heb uitgelegd door ze mee te nemen door alle stappen, leg ik het hen het volgende voor.
Nu je een schema hebt gemaakt voor hoe je moet douchen, wil ik nu dat je een schema maakt voor hoe je gelukkig kunt zijn. Dit is de eerste keer dat de persoon zich realiseert dat ze geen idee hebben. En dan ontdekken ze meteen waarom het niet gebeurt. Als je niet kunt volgen wat je probeert te doen, zal het niet gebeuren. Dit vereist een zeer specifieke kwaliteit van denken waar mondiale denkers het moeilijk mee hebben. Het is iets wat je moet oefenen, zodat je hersenen worden getraind om in meer lineaire termen te denken in de specifieke gebieden waar je hulp nodig hebt. Anders kun je alleen maar globaal denken als in, ‘mannen’, ‘vrouwen’. En mis je het vermogen te onderscheiden wie de goeden zijn van wie de minder goede zijn. Maak daarvoor een schema.
Okay…
“Als je echt van me hield, zou je de loterij winnen.” Ze ziet er niet zo gelukkig uit als ze dat zegt. En waar ik echt benieuwd naar ben, is zijn reactie. Ik zou graag horen wat hij hierna zegt. Zegt hij tegen haar: “Die verwachting is nogal onrealistisch, aangezien ik niet degene ben die de loterij beheert”, of gaat hij zeggen: “Ah, misschien heb je gelijk. Misschien hou ik niet genoeg van je. Misschien weet ik niet hoe ik moet liefhebben. Misschien ben ik emotioneel defect. Misschien…’ en hij gaat piekeren over zijn vermogen om lief te hebben. Dus als we kijken naar hoe belangrijk verwachtingen zijn, is het een heel goed idee voordat je een gesprek aangaat over je verwachtingen met je leraar, of een vriend om een gunst vraagt, je opdrachtgever, je partner vraagt wat je wilt, om te bedenken of deze persoon dit wel kan bieden? Ligt het in zijn of haar persoonlijkheid? Is het realistisch om te verwachten dat deze persoon eerlijk en open is kan iemand integer zijn of heeft diegene het geduld of wat dan ook dat je graag van deze persoon zou willen?
Ik zweer bij God dat ik elke ochtend het Witte Huis wil bellen en zeggen: “Laat me met Melania praten”, en haar graag zou willen spreken en haar vertellen: “Melania, ik begrijp waarom je trouw waardeert. Ik begrijp waarom trouw in een relatie belangrijk voor je is, maar kijk eens met wie je getrouwd bent. Deze man zal hooguit tijdens een noodlanding zeggen: ‘Nu effe niet, we zijn aan het landen.” Wat ze wil is logisch, maar niet van hem.
Welnu, ik noemde net terloops dat wat het meeste indruk op me maakt van alles waar ik het nu over heb is dat wanneer we wat ik nu vertel uitlegden in preventieprogramma’s, en de vaardigheden waar ik het nu over heb oefenden met mensen. Populaties met een hoog risico en dat we wetenschappelijk hebben kunnen aantonen dat wanneer mensen deze vaardigheden leren, hun gevoeligheid voor depressie dramatisch afneemt. We deden bijvoorbeeld een programma van zes maanden met basisschoolkinderen die een hoog risico liepen. Hoog risico omdat ze uit een zeer onstabiele gezinsomgeving kwamen, echtscheiding, geweld, misbruik, allerlei dingen die echt slecht waren in het leven van deze kinderen. En twee uur per twee weken gedurende zes maanden, in totaal 24 uur, werden deze kinderen getraind in het oplossen van problemen, sociale vaardigheden, en daarna volgden we deze kinderen bijna 10 jaar. Minder dan de helft van het aantal had last van depressies, minder dan de helft van het aantal werd in hun pupertijd zwanger, minder dan de helft van het aantal had last van drugsmisbruik dan de kinderen die het programma niet hadden doorlopen.
Dat is een indrukwekkend resultaat na 24 uur deze basis vaardigheden oefenen. De vaardigheden waar ik het vanavond met je over heb, hebben niet alleen behandelwaarde, ze hebben ook een preventieve waarde. Welnu, laat me dan een aantal zeer directe adviezen voor je uitlichten om deze lezing tot een einde te brengen.
Professionele hulp krijgen is een belangrijk ding om te doen. Je kent je eigen blinde vlekken niet. Je bent ‘blind’ voor je eigen blinde vlekken. Met de dingen waar je mee worstelt, mee worstelt en nog eens mee worstelt, ga je naar iemand toe die weet waar hij het over heeft, en die kan in vijf minuten zeggen: “Dit is wat je mist. Dit is wat we eraan kunnen doen.” Probleem opgelost…Dit is natuurlijk bij lange na niet zo eenvoudig. Mijn punt is dat het waardevol is om getrainde ogen en oren te hebben die je bij kunnen staan in het proces de gedachten die je alleen maar in de weg staan te herzien en je persoonlijkheid zo herstructureren dat het je helpt je ware zelf te verwezenlijken.
Dus, hoe weet je wanneer je professionele hulp nodig heeft? Op de eerste plaats wanneer je speelt met suïcidale gedachtes. Als iemand dat zelfs maar overweegt, is dat het eerste signaal dat je nu hulp nodig hebt voordat je iets impulsiefs doet. Ten tweede, wanneer je het gevoel hebt vastgelopen te zijn en je hopeloos voelt. Wanneer je niet de steun of mensen om je heen hebt waarmee je de gedachten en gevoelens die je hebt kunt onderzoeken. Ga op zoek voordat je in de crisis terecht komt. Te vaak wachten mensen tot alles al in brand staat en gaan ze dan pas hulp zoeken. Nou, je hoeft niet te wachten tot alles in brand staat. Wat denk je ervan om hulp te vragen om te leren goed voor je zelf te zorgen voordat het erger wordt? Dat vereist een vooruitziende blik. Het vermogen om goede beslissingen te nemen heb ik al benadrukt.
Als je grote beslissingen moet nemen, zoals ga ik naar deze of die school? Ga ik hier wonen of daar wonen? Ga ik met deze persoon trouwen? Ga ik met deze persoon samenwonen? Moeten we mijn moeder bij ons laten wonen of niet bij ons laten wonen? Moet ik deze baan in een andere stad aannemen? Wat moet ik doen? Je moet soms grote beslissingen nemen. Je wilt ze echt niet door een door depressie getinte filter halen.
Ik sprak over hoe de manier van denken tijdens een depressie de kwaliteit van besluitvorming beïnvloedt. Het is een goed idee om iemand anders te hebben om de realiteit van je gedachten aan voor te leggen. Als je weet dat je andere mensen met je innerlijke problemen belast, is het enige verantwoordelijke dat je kan doen hulp te zoeken, zodat je ze niet aansteekt met je negatieve kijk op dingen. Ieder depressief mens beïnvloedt gemiddeld minstens drie andere mensen op een negatieve manier. En als je weet dat de depressie je prikkelbaar, boos, overgevoelig, kritisch en hard maakt en alle andere nare dingen die uit mensen komen als ze zich niet goed voelen, dan ben je dat verschuldigd aan de mensen die in jouw sfeer van invloed leven om ervoor te zorgen dat je de hulp krijgt die je nodig hebt.
Het is belangrijk om te shoppen voor een goede therapeut zoals bij alles waar je voor kiest. Het maakt niet uit of we het over loodgieters of elektriciens hebben. Op elk gebied zijn er mensen die beter zijn opgeleid, mensen die beter geschoold zijn, mensen met meer ervaring, en het betekent dat je taak zal zijn om op een rij te zetten waar iemand in jou ogen aan moet voldoen om je te kunnen helpen. Heeft deze persoon ervaring met depressie? Wat is hun algemene benadering ervan? Wat is hun stijl? Hoe actief zijn zij in het behandelproces? Zullen ze je huiswerk opdragen? Zullen ze andere mensen betrekken? Werken ze met koppels? Doen ze ook familietherapie? Zijn er nog andere mensen die voor u bij dit probleem betrokken zijn? Zijn ze beschikbaar voor afspraken? Wat rekenen ze? Hoe lang duren hun sessies? Dat is wat ik bedoel met winkelen, dat je genoeg vragen bij de hand moet hebben als je verschillende therapeuten interviewt om uit te vinden met wie je een klik hebt, met wie je ontdekt, gewoon door met hen te praten, of het voelt als een vruchtbare bodem en je met deze persoon graag wilt werken. Dus ik heb je al deze voorbeelden gegeven die je kunnen helpen om te bepalen welke therapeut je wilt kiezen. Laat me je nu de laatste paar dia’s laten zien met een aantal bulletpoint-adviezen als je te maken hebt met depressie.
Zorg eerst voor een grondig lichamelijk onderzoek. Als ik zeg dat biologie ertoe doet, is dit de eerste stap om erachter te komen of er medisch niets aan de hand is dat tot depressie zou kunnen leiden. Vermijd alcohol volledig, ja, jij. Streef ernaar om meer te weten te komen over je kwetsbare kanten en manieren te ontwikkelen om deze beter te beschermen. Wat is een risico voor je, welke factoren triggeren bij jou vaak een depressie? Wat zijn de dingen waarop je zelf gevoelig reageert terwijl andere mensen hier niet bijzonder op reageren? Leer de feiten van je subjectieve gevoelens te onderscheiden, overtuigingen van feiten. Slaap is een cruciaal onderwerp. Het is de grootste klacht van mensen die aan een depressie lijden, dat het hun slaap negatief beïnvloedt, slapeloosheid veroorzaakt. Het is dan ook geen verrassing dat vermoeidheid de op één na meest voorkomende klacht is. Het is heel belangrijk om slaap serieus te kunnen nemen. Slapen met je smartphone, geen goed idee. Uw computer aan laten staan, geen goed idee. Het is geen goed idee om kamergenoten te hebben die om drie uur ’s Jimi Hendrix willen luisteren. Wees heel, heel voorzichtig met de omgeving die je creëert. Daag jezelf 50 keer per dag uit. Dit is wat ik denk. Hoe kan ik dat (zeker) weten?
Kijken wat waar is, dit is een cruciale vaardigheid. Dit te oefenen is voor iedereen mogelijk, overal waar je bent, je hebt er verder niets voor nodig. En het werkt, en de reden waarom het werkt is niet alleen neurologisch. Je traint je vermogen om anders te denken. Het werkt net als met sporten, als je vandaag begint kun je misschien een klein rondje rennen, als je echter blijft oefenen, dan krijg je vanzelf een betere conditie en gaandeweg groeit ook het vertrouwen in jezelf en wat je kan. Het wordt best snel een gewoonte en dat is voor mensen die door hun vaak kritische gedachten snel gefrustreerd kunnen raken belangrijk.
Doe leuke dingen en doe ze vaak. Een van de eerste dingen die verdwijnt als iemand depressief is, is hun gevoel voor humor. Er is niets erger dan een grap maken en de reactie daarop is deuh.. en dan is het einde verhaal. Om leuke dingen te doen, moet je af en toe oppervlakkig durven te zijn. Vind en blijf in contact met andere mensen. Leer te ontspannen. Ontspanningsprocessen, meditatie, visualisatie, geleide meditatie, hypnose, elke vorm van ontspanningsproces is heilzaam.
Wees doelgericht als het gaat om dingen die levensbepalend zijn. Maar nogmaals, zorg ervoor dat je jezelf realistische doelen stelt. Als je de stappen niet kunt doen, als je niet weet wat de stappen zijn, dan blijf je steken in ‘je wilt, maar je hebt niet echt een plan’. Je moet prioriteiten stellen en de obstakels uit de weg ruimen. Vind ondersteuning. Hulp. Wacht niet. Als ik ga praten over de dingen die ik moet doen, kan ik net zo goed praten over de dingen die ik niet moet doen. Blijf niet hangen in het verleden. Het is voorbij, maar morgen ligt nog open.
Concentreer je op wat je kan doen zodat het in de toekomst anders zal zijn dan hoe je het verleden beleefd hebt. Vergelijk jezelf niet met anderen. Dit is een van de ergste bijkomstigheden van sociale media. Als je naar sociale media kijkt, als je deelneemt aan sociale media, kan je snel tot de conclusie komen dat iedereen plezier heeft, iedereen is lief, iedereen is populair, iedereen gaat naar plaatsen die cool zijn, iedereen is en ik’ ik niet.
Jezelf vergelijken met andere mensen, vooral als je geen werkelijke informatie hebt, is gegarandeerd de snelste weg naar een belabberd gevoel. Je kunt niet naar een foto kijken en weten hoe het leven van deze persoon is. Dat is generaliseren. Maak geen drama van dingen. Het helpt om te overwegen wat de kansen zijn. Laat belangrijke dingen niet onuitgesproken of onopgelost. Een goede afsluiting is belangrijk. Analyseer niet te diep. Ga verder. Negeer de realiteit niet. Verzamel de feiten. Negeer je eigen behoeften niet. Goed voor jezelf zorgen is niet hetzelfde als egoïstisch zijn.
Jij bent de enige die jezelf kan managen, en dat is tevens de sleutel om er weer uit te komen. Geen enkele stemmingsdeskundige die ik ken, zal ooit praten over het ‘genezen’ van depressie. Neem dit mee als je hier weggaat. Het doel is niet om je nooit meer depressief te voelen. Het doel is om te leren hoe je je stemmingen het beste kunt managen. Die zin ‘manage je stemmingen’ is waar het om gaat. Je kan ook niet een keer op een fiets gaan zitten en verwachten dat je kan fietsen. Je bent ook niet klaar met het ouderschap door je kind een keer iets uit te leggen. En je bent ook niet klaar met alle financiële zaken als je een factuur betaald hebt. Dit zijn dingen die je elke dag van je leven moet blijven regelen, en het beheersen van je humeur vereist ook de ontwikkeling van deze vaardigheden.
Psychologen noemen het zelfregulatie, maar de simpele uitdrukking die je stemming beheerst, telt. Dat is waar ik het echt over heb. Het helpt om een realistische verwachting te hebben. Wie wordt er depressief? Iedereen. Iedereen is kwetsbaar. Als je in staat bent stemmingen te hebben, ben je in staat tot stemmingsstoornissen. Leren omgaan met dit aspect van jezelf is zo belangrijk. Geef niet op en kom in actie. Probeer het nog een keer, maar steeds een beetje anders. Trek je niet terug in een isolement. Zoek goede mensen om mee samen te zijn en laat de tijd niet ongestructureerd vergaan.
Er is nog zoveel meer dat ik zou kunnen zeggen. Ik heb echter het gevoel dat ik veel van de belangrijkste dingen heb aangestipt. Ik hoop dat u het ook zo ervaart.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.